Eimreiðin - 01.01.1927, Qupperneq 117

EIMREJÐIN
RITSJÁ
97
Pokkura hugmynd um, aÖ hann muni eigi hafa einskorðað sig við að
hirða þann efnivið, sem fyrirrennarar hans höfðu dregið að. Það kemur
°S í ljós við lesturinn, að hann hefur eitthvað nýtt til brunns að bera f
flestöllum greinum, sem Eggert varða. Bókin er því til mikilla nytja og
her að taka henni fegins hendi, en eigi verst lesandinn þeirri hugsun, að
ef höf. hefði látið hana bíða enn um stundar sakir í handriti, hefði hann
með fremur lítilli fyrirhöfn getað bætt mikið um hana, dýpkað rannsókn-
lr sumra sviða, lagfært misfellur og vandað betur stflinn. V. Þ. G. ber
°f óðan á og staldrar naumast sem skyldi við viðfangsefni sín. Ef til
vdl hefur það rekið meira á eftir honum en holt var, að bókinni var
m,Iað að koma út á 200 ára afmæli Eggerts. En „að því verður eigi
sPurt, þá er frá líður, hversu lengi var að verið“.
Vér íslendingar búum ekki betur en svo, að enn er engin heildarút-
9áfa rita Eggerts til, þó að hann hafi nú um meira en hálft annað hundr-
a^ ára verið talinn einhver helzti rithöfundur vor á sinni öld. Sumt er
lafnvel óprentað enn, og er þar á meðal svo áhrifamikil bók sem staf-
setningarreglur hans og svo merk menningarsöguheimild sem forsögn
hans um brúðkaupssiðu. V. Þ. G. hefur gert sér far um að kynnast öllu,
sem eftir Eggert liggur eða að einhverju Ieyti er við hann riðið, og
hefur átt kost á að nota handrit í Lundúnum og Oxford, borgum sem
annars liggja dálítið utan við troðna stigu íslenzkra fræðimanna. Mun
hann hafa haft handa á milli flestalt, sem máli skiftir, nema svö er að
sia, að hann sé heldur ófróður um Potologiu Eggerts (aðalhandrit henn-
ar er í Edinborg). Það er eitt, sem þessi bók hefur fram yfir það, sem
áður hefur verið um Eggert ritað, að hún styðst við fjölbreyttari heim-
ddir og notar þær framar en gert hefur veriö fyr. Annað mál er, hvort
ekki hefði mátt vinna enn betur úr þeim stundum.
Lofsvert er einnig, að höf. hefur leitast við að bera Eggert saman
v,ð skáld og náttúrufræðinga erlendis, samtíða eöa eldri, benda á skyld-
'e,k hans við þá og rekja þá rót í starfsemi hans, sem á upptök sín
u,an Islands. Þetta kemur t. d. vel fram í kaflanum um Búnaðarbálk,
sem ef til vill er bezti þáttur bókarinnar. Slíkar rannsóknir eru ekkert
áhlaupaverk. Vér vitum mjög ógjörla, hvað Eggert hefur Iesið af erlend-
Utn skáldskap — aftur nokkuru betur, hvað hann þekti af riturn um
aáttúrufræði — og V. Þ. G. hefði ef til vill mátt gera minna að því að
,eHa nöfn höfunda, sem hann kann að hafa verið kunnugur, og meira
tvú að skýra frá helztu hugmyndum og stefnum, sem drotnuðu í
7