Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 15
Hlín
13
ól hún börn sín — og
þar varð hún að ala þau
upp að mestu leyti ein.
Þar gekk hún tveimur
vandalausum börnum í
móðurstað. Þar tók hún
á móti mörgum gestum,
sem höfðu yndi af að
tala við hana, þessa víð-
sýnu og gáfuðu konu.
Þar kom líka marg-
ur þurfamaðurinn, sem
glaður fór frá henni. En
hvað það var, sem jók
gleði hans, það vildi
liún ekki að hann hefði
orð á.
Allan sinn búskap var
hún í tvíbýli, bjó á móti Magnúsi mági sínum og konu
hans, Guðrúnu Halldórsdóttur. M?p;nús dó 1925, og bjó
þá sín ekkjan á hvorum bæ með sínum barnahóp, í svo
gúðu sámlyndi, sem best má verða. — Oft er húsfreyj-
unum kent um, ef tvíbýlið er ekki eins gott og vera
her, en á Hrauni bjuggu konurnar einar í tvíbýli yfir
áratugi, og er fullyrt, af þeim, sem þar eru kunnugastir,
að aldrei hafi þeim orðið sundurorða. — Nú er Guðrún
búin að fá jörð og bú í liendur Magnúsi syni sínum, og
verið blind í nokkur ár, enda komin yfir áttrætt. — Ennþá
eru það þeim ljúfar stundir, þegar þær, sambýliskon-
urnar gömlu, sitja hvor hjá annari og ræða um liðna
daga, minnast gleði og sorgar, alls þess, sem gaf tilveru
þeirra lit og líf. — Væru margar þeim líkar að hyggind-
um og heilindum, þá væri vel.
Guð gefi þjer friðsælt og fagurt æfikvöld, góða vinkona.
Hveragerði 1948.
Guðrún Snorradóttir frá Þórustöðum