Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 165
Hlin
10:5
maður fór yfir mela eða móa. l>að var alt einn glær gadtlur, en mi
sncrtu hjólin á bílnuni hvergi fönn. — Það er gaman að atliuga
margt frá liðna tímanum, en tíminn frá daglegu störfunum léyfir
það ckki, þegar maður er orðinn gamall og seinn að öllu.
VÖGGUKVÆÐI
Guðrún Snorradóttir í Hveragerði hefur sent „Hlín" kvæði þctta.
Skrifaði hún það upp eftir móður sinni, Kristínu Oddsdóttur, er
dó 94 ára 1911. — l>að var mál manna, að öll börn yrðu spök (eða
vær), sem þetta væri raulað yfir í vöggunni.
Nú í nalni Jesú til náðar um sinn
legg jcg þig í vögguna, veslingur minn.
Legg jeg þig i vögguna, og vaki yfir þjer
huggarinn hæstur, sem himneskur er.
Huggarinn hæsti hjálpræði þjer fann,
mitt í skírninni meðtókstu hann.
Mitt í skírninni hans minnig er vís,
því skaltu honum þóknast og þjóna með prís.
I>ví skaltu honum þóknast, þá þú skilning fær,
hlýddu hans boðorðum og liafðu þau kær.
Hlýðnin er upphaf heillanna títt,
þvf skaltu varast þrályndið stritt.
l>ví skaltu varast þrályndi og móð,
blót og bakmælgi, barnkindin góð!
blót og bakmælgi bönnuð sje þjer,
hlýddu þinum foreldrum í hverju sem að ber.
Hlýddu þfnum foreldrum og heiðraðu þá.
Öllum yfirboðnum undan skaltu slá.
Öllum yfirboðnum átti að sýna dygð.
Forðastu að gera fáráðum stygð.
Forðastu að gera fáráðum mein,
iðkaðu guðsorð, svo elskan sje hrein.
Iðkaðu guðsorð af alhuga og list.
Föðurnum þakkaðu fyrir Jesúm Krist.
Föðurnum þakkaðu fyrir alt gott þjer tjáð,
bænrækinn vertu og biddu Guð um náð.
Bæn skaltu með ganga bæði út og inu,
kirkjuna elskaðu og kciiniíöður þinu.
Af kirkjunhi lærðu kristninnar sið,
blessan Guðs orða böðar þjer frið.
Blessan Guðs andi bæti þitl geð,
til allra mannkosta efli þig vcl.