Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 86
84
Hiín
Björn hjet', og nam hann Miðfjörð og Línakradal. Hann
hlaut að vera kunnugur línyrkju, þar sem hann sigldi
lengi skipi sínu til Hólmgarða- seldi þar grávöru, en tók
lín og annan varning fyrir. En Rússland var og er eitt
mesta línræktarland í heimi.
Það er talið, að við óvenjumikla erfiðleika hafi verið
að stríða hjer á landi á 13. og 14. öld sakir illrar veðr-
áttu, og að margt muni þá hafa týnst af venjum og verk-
um þjóðarinnar, en hvernig sem það er, þá held jeg, að
lín hafi verið ræktað hjer til gagns fram eftir öldum.
Eggert Ólafsson getur lítilsháttar um lín og meðferð þess,
en það er ófullnægjandi {reim, sem eru því ekki vel kunn-
ugir.
Fyrstu þrjú árin, sem jeg sáði líni, var það fræ úr
apótekinu sem jeg notaði, og er það olíulín, og notað
meðal annars til lyfja. — Það spratt og varð 55 cm. hátt
blómgaðist fagurlega og bar fræ. Jeg fór að dæmi Eggerts
og ljet það liggja í vatni í þrjár vikur- og virtist mjer
það nærri jafnhart og áður, svo að jeg ljet það í volga
klórblöndu og náði þannig trjeninu frá þræðinum. Jeg
táði þetta og kembdi í ullarkömbum, spann það og hekl-
aði lítinn kraga úr því og fleira smávegis.Sýndi jeg þetta
ásamt ýmsum ætijurtum í glugga hjá Haraldi Árnasyni
í Reykjavík 1937.
Jeg sáði enn þessu fræi 1938, og fór með talsverðan
bagga af línstrái til Danmerkur um haustið í október þ. á.
Hafði jeg áður komist í samband við forstöðumann til-
raunastöðvarinnar í Lyngby á Sjálandi og fjekk að dvelja
þar nokkra daga til þess að kynna mjer aðferðina við að
hreinsa línið. — Lunden forstjóri tjáði mjer, að þetta lín,
sem jeg hafði meðferðis, væri olíulín og væri það um
þriðjungi styttra en spunalín. — En honum leyst svo vel
á þetta lín, að hann sagðist telja víst, að spunalín sprytti
hjer vel. — Naut jeg góðrar tilsagnar í nteðferð línsins
hjá þessum góðu hjónum. — Frægasta landbúnaðarsafn