Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 23
Hlín
21
jeg um það nú, hversu
mikið starf foreldrar
mínir hafa orðið að
vinna, og það ekki síður
móðir mín en faðir.
Hún, þessi litla, en
tápmikla kona, átti 14
börn með manni sínum
á tæpum 20 árum. — Af
þeim lifðu 13, og lifa
enn, er þessar línur eru
skrifaðar. Þau foreldrar
mínir voru alla æfi fá-
tæk,” en fyrir frábæran
dugnað og hagsýni tókst
þeim að ala allan þenn-
an barnahóp vel upp,
svo til var tekið af þeim,
sem til þektu. — Nokkur börnin nutu rneðal annars skóla-
vistar.
Faðir minn var hinn mesti dugnaðarmaður, sem vann
mikið. Hann stundaði lengi vinnu á Blönduósi utan
heimilis síns, því þau bjuggu alla tíð í sveit á ýmsurn
stöðum, lengst af að Balaskarði í Laxárdal í Húnavatns-
sýslu. Þar lifði móðir mín það, að flytja úr íslenskum
torfbæ í timburhús, sem faðir minn ljet byggja. Þá tíðk-
aðist lítið að byggja tir steini, eins og nú er algengt. En
öll stjórn heimilisins og uppeldi barnanna hvíldi mikið
á húsmóðurinni ungu, sem hafði lifað svo glaða æsku,
en mátti nú leggja sig alla fram með þrotlausu starfi frá
rismálum alt til vökuloka og stundum lengur. —
Þegar jólin nálguðust, lengdust vinnudagarnir, og þegar
leið að fermingu, þurfti að búa marga til kirkjunnar.
Störfin voru margþætt þá, ekki síður en nú, saumaskap-
ur, prjón og eldhússtörf. Alla tíð var mikil gestkoma á
heimili foreldra minna, því þau áttu marga góða vini
Guðný M. Pálsdóttir.