Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 108
106
Hlín
bæjum, eins og átt hefur sjer stað á þessu landi, en óbeisl-
uð orkan í hlaðvarpanum. — Gróðurhúsin á Hveravöllum
verða okkur ógleymanleg: Tómatar, gúrkur, vínber og
blóm, jurtirnar háar og blaðríkar, ávextirnir byrjaðir að
roðna. — Það er eins og maður sje komin til suðlægari
landa. — Ennþá er eftir að sjá Ystahver gjósa. Ætli það
eigi fyrir okkur að liggja að sjá það líka á þessum degi,
tæplega. — En viti rnenn, alt í einu kemur drengur með
boð frá biessaðri húsmóðurinni um, að nú eigi að fara að
láta sápu í hverinn. Við flýtum okkur heim, Það stendur
Jieíma. Þarna er gamall maður að láta 5—8 kg. af græn-
sápu í hverinn, sem óðar fer að krakka og eftir 5 mínútur
kom þetta dásamlega gos, skreytt öllum regnbogans lit-
um, því í sama mund dró upp regnboga og varð gosið því
töfrum líkast. Þegar síðustu strókarnir liðu upp, komum
við til sjálfra okkar á ný og mundum, að enn var löng
leið eftir til Akureyrar. — Kvöddum svo þennan vinalega
stað með þakklátum huga, hjeldum niður eftir Hvamms-
heiði að Laxárvirkjuninni. Af heiðarbrúninni, sem er
mjög lág, sjest vel yfir Aðaldal og mynni Laxárdals. —
Svart brunahraun þekur allan meginhluta dalsins, en upp
úr hrauninu teygir sig skógarkjarr, fagurt og gróðursælt-
sem prýðir dalinn dásamlega.
Eftir örstutta stund erum við komin að hinu mikla
mannvirki: Laxárvirkjuninni. Þessum mikla yl- og ljós-
gjafa Norðurlands. Við komum inn í vjelahúsið og var
þar mikilúðlegt um að litast, en mikill var hávaðinn. Síð-
an gengum við niður með ánni, sem er álitin fegursta á
landsins, þar er mikill og fagur gróður og mjög breytileg-
ar hraunmyndir t. d. er mannsmynd í fullri stærð vestan
við brúna, einkennilegt listaverk náttúrunnar, listamenn-
irnir fullsæmdir af því.
Nú er sest í bílinn, og ekið framhjá Grenjaðarstað og
Múla og inn í Reykjadal, er það svipfríður dalur með
grundum og grænum hlíðum, þjettbygður svo tún ná