Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 98
96
Hlín
fyrir svo miklu kaupi, sem þessa tvo daga í garði þeirra.
— Girðingin er orðin nokkuð dýr. Jeg keypti sjálf staur-
ana, heflaði þá með Ijelegum verkfærum og málaði svo.
netið er jeg að borga með plöntunum, en bóndi minn
borgaði slárnar. Þær einar kostuðu yfir jrúsund krónur.
— Ef jeg hefði átt eins margar krónur og jeg hef gefið
margar plöntur úr garði mínum, bæði blóm og trjá-
plöntur, þá hefði jeg ekki verið í neinum vandræðum
með að borga girðinguna.
Jeg hef alltaf sagt, að jeg gæti svo vel unt öðrum að
hafa fallegt í kringum sig, man hve mjer gekk illa að fá
það sem mig langaði til í garðinn minn, hef því ánægju
af að greiða fyrir öðrum og gefa plöntur. — Þar sem jeg
hef náð til, lief jeg reynt að livetja fólk til að hafa garðana
stóra, svo það sje með góðu móti hægt að hafa þar trje,
án þess þau skyggi á íbúðina.
Jeg fann það sjálf, þegar jeg var farin að hafa trjáplönt-
ur í garðinum, að af þeim hefur maður varanlegasta á-
nægjuna. Með því að ala þau upp og fylgjast með vexti
þeirra ár frá ári fer manni að þykja næstum eins vænt um
þær og börnin sín. — Blómin eru auðvitað yndislega
skemtileg og falleg og sjálfsögð í garðana, en trjen verða
að vera með. — Þegar fólk er að segja við mig: „Eru þessi
trje ekki endalausan tírna að vaxa upp?“ Þá bendi jeg
þeim bara á trjen í garðinum og segi þeim, að þetta sje
jafngamalt þessu barni, en annað jafngamalt hinu. „Sjá-
ið þið hvað trjen eru mikið stærri, þó þau sjeu ekki mjög
stór. Engum blöskrar að ala upp börnin."
Jeg er nú víst orðin nokkuð langorð um garðana mína,
en þú verður að virða mjer til vorkunar, að þetta efni er
mjer svo hugleikið.
Það mætti nú ef til vill halda, að jeg hafi lítið annað
að gera yfir sumarið en að hringla í görðunum, en jeg
hefi altaf haft nokkuð stórt heimili og verið sjálf í eld-
húsi alt sumarið nema þá stórrigningardaga, svo garða-