Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 25
Hlín 23
að bæta nieð ró og stillingu. Yfir alt var liægt að breiða
með móðurlegri hjálpfýsi og ást.
Hún lilði það að sjá börn sín uppvaxin, en þá voru
kraftar hennar þrotnir. Sál hennar og hugsun sljóvguð. —
Ollu hafði verið varið til uppeldis og þroska barnanna
og viðhalds heimilisins. Þegar sólin skín heitast hjer á
íslandi, í miðjum júní, dó þessi góða kona. Hún var
grafin, en móðurást hennar fylgir börnunum.
Þetta er saga margra íslenskra mæðra. En leggið aftur
augun litla stund, og látið lmg ykkar líða yfir æfiferil
slíkra rnæðra. Bernskan og æskan er björt og fögur og
áhyggjulaus. En ein ákvörðun, giftingin, verður til þess,
að alt breytist. Alvara lífsins er byrjuð. Hún er þrosk-
andi og nauðsynleg, en fátæktin gerir erfiðleikana oft svo
mikla, að jafnvel hinir þrautseigustu rísa ekki undir
okinu. Eina gleði þeirra er að sjá börn sín vaxa og verða
menn. Fjölmargar vonir um ýms lmgðarmál ungrar
stúlku og móður grafast undir oki fátæktarinnar og
hversdagsstritsins.
íslenskar mæður hafa verið, alt frá upphafi vega,
grundvöllur siðgæðis- og menningarlífs þjóðarinnar. Þó
ltefur þjóðfjelagið ekki sjeð þörfina fyrir góða móður
nema að litlu leyti. — A hverju ári særnir forseti íslands
nokkra helstu menn landsins heiðursmerkjum fyrir vel
unnin störf í þágu þjóðfjelagsins. Við þökkum fyrir, að
til eru menn, sem hafa unnið til heiðursmerkja. En hefur
það verið athugað, hversu mikinn þátt mæður þeirra
manna liafa átt í því, að þeir fengu þessi heiðursmerki?
Hversu oft er það ekki, að mikilmennin minnast mæðra
sinna, þegar þeir standa á hátindi frægðar sinnar, eða á
alvarlegustu stundum lífsins, og þeir fá lausn á viðfangs-
efninu með umhugsun urn hana, sem leysti öll þeirra
vandræði, meðan þeir voru ungir og ófærir til að leysa
hin auðveldustu viðfangsefni. Úrlausnin var ekki erfið
fyrir móðurina. — Móðurástin, ljúflyndið og fórnfýsin
leystu úr öllu.