Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 87

Hlín
85
Dana er þarna rjett hjá, og £jekk jeg leyfi til, fyrir milli-
göngu Lundens, að æfa mig í að draga lín í kömbum og
bráka, sem kallað er, þarna í safninu, en þar er geymt
ógrynni mikið af allskonar gömlurn áhöldum.
Eina línverksmiðjan, sem þá var til í Danmörku, var
í Tommerup á Fjóni, og fór jeg þangað með það lín,
sem jeg hafði meðferðis, til þess að fá það lireinsað. —
En þar var mjög áhugasamur forstjóri, sem lengi hafði
lært í Belgíu. — Sú aðferð var þá efst á döfinni að grænflá
stráið, og þar sem mitt lín var ferskt af jörðinni, fjekk
það þessa meðferð. — En þar sem það var mun styttra en
lín það, sem vjelarnar voru sniðnar fyrir, þá kom það
ekki eins sljett tir hreinsuninni og annars hefði orðið,
en var mjög litfagurt og mjúkt. — Verksmiðja þessi var
stór að mínum dómi, þarna unnu um 200 manns’ og unn-
ið var allan sólarhringinn, með vaktaskiptum á 8 stunda
fresti. — Verksmiðjunni var svo haganlega fyrir komið,
að byrgðaskemman vissi alveg að brautarsporinu. — Áttu
Danir þá engar spunavjelar fyrir lín, svo að eftir að línið
var hreinsað frá hisminu, var það bundið í stór knippi
og sent til írlands og spunnið þar, en síðan ofið til notk-
unar í verksmiðjunni í Tommerup.
Það var dásamleg vara, sem úr þessu líni var unnin.
Þar voru borðdúkar, lakaljereft, sængurveradúkar, mislit
efni ,handklæði og serviettur. — En hann hafði orð á
því, forstjórinn. að jeg mætti ekki ætla ,að það hefði ver-
ið damaskvefnaður fyrstu árin. — Þarna í Tommerup
var nokkurskonar samvinnurekstur á öllu fyrirtækinu.
— Bændur, ungmennafjelög og einstaklingar ræktuðu
stráið og seldu það verksmiðjunni, sem borgaði það í
fullunninni línvöru.
Á garðyrkjusýningunni í Reykjavík 1941 var íslenskt
lin til sýnis í fyrsta skifti svo teljandi væri. — Vakti það
almenna eftirtekt, eigi síður þeirra útlendra manna, sem
hjer voru, og báru góð kensl á það, en hinna sem bágt