Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 96

94
Hlín
og ala mjer upp plöntur. — Jeg var búin að frjetta, að
þess væri helst að leita hjá skógrækt ríkisins. Bað jeg því
bónda minn að skrifa og biðja um birki- og reynifræ fyr-
ir 5,00 kr., sem jeg lagði í brjefið. Mjer þótti vissara að
hann skrifaði undir sínu nafni og með sínum stimpli á
brjefinu, þar sem hann er hreppstjóri, bjóst við að það
Ijæri betri árangur, en þó jeg færi að skrifa, sem raun
líka varð á. Fjekk mikið birkifræ, en reynifræið var ekki
til. — Jeg hafði sjálf skrifað skógræktinni nokkrum árum
áður og beðið um upplýsingar um styrk til skóggirðinga,
og svo viðvíkjandi sveppum á trjám o. fl., en jeg fjekk
aldrei neitt svar. Sömu sögu munu fleiri hafa að segja. —
Mjer sárnaði þetta, fanst að þessir góðu, lærðu skógfræð-
ingar, sem altaf eru að prjedika fyrir manni að klæða
landið, að rækta skóg kringum bæinn sinn og annarsstað-
ar, geti látið svo lítið að svara fyrirspurnum, þó þær komi
frá afskektum konum og körlum úti um land. En þetta
mun vera orðið betra nú. — En mjer og fleirum Iiefur
fallið þetta illa. Viljum láta þá meta okkar góða vilja til
að koma upp nokkrum trjám við bæinn okkar, en höfum
lítin tíma til að sinni því nema næturnar og smátóm-
stundir. — En nóg um það. — Jeg fjekk birkifræið, mikið
og gott, fjekk svolítið stækkaðan garðinn í varpanum og
sáði því þar, það kom vel upp, en plönturnar týndu nátt-
úrlega dálítið tölunni, vegna ónógrar umhirðu. — Þær
stóðu nú þarna í þrjú ár, og hirti jeg um þær eftir getu.
Svo tók jeg þær allar upp einn sunnudag snemma að
vorinu, flokkaði þær og bar inn í kjallara, þar fengu
þær að bíða eftir mínum lientugleikum við að koma
þeim niður á annan dvalarstað. Tók jeg kálbeðin mín til
þess, þó mjer þætti ekki gott, gerði það eftir ráðlegging-
um Guttorms Pálssonar, skógræktarstjóra, sem átti ferð
hjer um og leit fyrir mig á garðstæðið. Jeg var þá búin að
fyrirgefa honum þetta með plönturnar forðum, en þó
dettur mjer stundmn til hugar, hvað jeg hefði nú getað