Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 44
42
Híín
húsum, og naut þar umliyggju og ástríkis fjölskyldu sinn-
ar í ríkum mæli. Hún andaðist þann 9. desember síðast-
liðinn og var jarðsett 22. sama mánaðar í nýjum heima-
grafreit, sem vígður var þá um leið. Fjölmenni var við
jarðarför Herdísar, þrátt fyrir jólaannir og jólasnjó.
Mönnum var ljóst, að verið var að kveðja góða konu og
merka.
„Við daglega umliyggju alls,
fyrir óskir og löngun og þörf
að beita sjer eins og best er unt,
og búa undir framtíðarstörf,
breiða ástúðar yl og ljós
yfir alt sitt starfaskeið,
slík er húsmóðurönn — hún er allra þjónn —
og alvöld drotning um leið.
Hún vinnur sín verk í kyrð,
hún vinnur þau löngum duld.
Við hana eru allir að endi dags,
— allir í þakkarskuld."
Þessar hendingar úr kvæði Sigurðar á Arnarvatni um
húsmóðurina koma mjer í hug, er jeg minnist Herdísar
í Lundi. Hún sást ekki oft að heiman og forðaðist, frem-
ur en hitt, að vekja á sjer sjerstaka athygli. En henni
tókst, með manni sínum og börnum, að skapa svo heil-
brigt og sterkt heimili, að þeir, sem því kynntust, minn-
ast þess meðal þeirra bestu; er þeir þektu. — Það mæla
margir, að húsmóðurstaðan á stóru sveitaheimili sje ein
hin erfiðasta, og húsmóðurstaðan í Lundi var þar engin
undantekning. Vandalaust fólk var þar fleira en alment
gerðist framan af búskaparárum þeirra Herdísar og
Guðna, og börnin mörg. Fjárhagur var þröngur í upp-
hafi og lengi síðan. Jörðina varð að kaupa, byggja hana