Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 150
148
Hlín
Hvernig viltu að heimurinn sje?
(Skólastill ungrar stulku)
Hvernig er Iiann? — Jeg veit það ekki, en mjer er sagt,
að hann fari sífelt versnandi og sje fullur af syndum.
F.r þá óskað eftir að syndin hverfi úr heiminum? En
er ekki hið vonda til þess að hægt sje að koma auga á
það góða:
„Væru ekki dalir, þá væru engin fjöll.
Væru engin lítilmenni- sæjust engin tröll.
Væri ekki frostið, þá vermdi ekki glóðin.
Væru engir illir, þá sæjust engir góðir.“
Jeg held jeg vilji liafa heiminn eins og hann er, fyrst
mennirnir eru ekki enn færir um að stjórna honum bet-
ur. — En jeg vona og óska, að næsta kynslóð læri af
reynslu feðranna og komist nær takmarkinu, og að hver
einstaklingur læri að meta og virða náungann eins og
sjálfan sig, þá hefur mannkynið komist yfir örðugasta
hjallann.
Sumarkvöld
Jeg sit við gluggann og horfi út ;'i fjörðinn. Rökkrið er að færast
yfir himininn. Þokan læðist inn með fjöllunum. I’að er logn, bátarnir
vagga þýtt á undiröldunni og sjófuglarir baða sig upp við fjöruborðið,
Þcir stíga í fæturna, þenja út vængina og hrista sig. Svo berst frá þeinr
Jágvær kliður, sem blandast tónunum frá útvarpinu, scm er hálfopið á
borðinu við hliðina á mjer.
Húsmóðir mín er sofnuð, en ungbarnið liggur vakandi, en þegjandi
í vöggunni.
I’að er þessi friður, sem vcitir manni hvíld og ró eftir erfiði dagsins.
En hugurinn berst með tónurn útvarpsins heim þar sem jafnaldrar
mínir og vinir njóta lífsins á skemtun. — En er það hin sanna skemtun,
sem maður sækir á slíka staði? Er það hin sanna gleði, sem titrar um