Hlín - 01.01.1949, Blaðsíða 95

Hlín
93
Sumarið 1930 vorum við í skógartúr í Burstarfells-
skógi- fundum við þá litla reynihríslu, hún var skorin
upp með vasahníf og jeg reiddi hana heim í vasanum.
Jeg nefndi hana Burst, mjer hefur alltaf þótt vænst um
hana af öllum mínum trjáplöntum. Hún óx sama og
ekkert í þrjú ár, en eftir það jafnt og þjett, en toppkól
aldrei, hún er nú um 3 metrar á hæð.
Jeg á nú orðið margar reyniplöntur, skifti sumum sem
vildu mynda runna, lref stungið niður öllur rótarskotum,
sem jeg hef rifið frá, einnig bæði sveiggrætt og kurl-
grætt. — Sumarið 1934 fór jeg aftur inn í Burstarfells-
skóg að leita rnjer að reyniplöntum, fann þá dálítið af
smárusli, sem jeg reif frá gömlum rótum, en ekki leist
bróður mínum þetta mikill fengur, sagði að skógfræð-
ingum mundi ekki þykja þetta þess vert að setja niður.
Jeg fór nú samt með það heim og setti alt í mold og urðu
margar snotrar hríslur af þessu rusli.
Nú varorðið of þröngt um mig í litla garðinum mín-
um, svo jeg fjekk rófugarð, sem var í hlaðvarpanum, til
minna afnota. Úr helmningnum gerði jeg trjágarð, en
hinn helminginn hafði jeg fyrir kál, setti milligerð úr
ribsi, sem jeg hafði sveiggrætt, var þar þá orðið ribs á
þrjár hliðar, sem jeg hafði ýmist sveiggrætt, kurlgrætt
eða skift út af þessum þrem runnum, sem jeg eignaðist
fyrst, gaf samt margar.
Veturinn 1937 átti jeg ferð til Akureyrar, fór þá inn í
Gróðrarstöð, sagði þeim þar, að mig langaði ógurlega
rnikið til að eignast svolítið af barrtrjám. Bað um 6 plönt-
ur: Tvær af hverju, greni, furu og barrfelli. Jeg fjekk
þær um vorið, og þótti heldur vænt um. — Furan dó, hitt
lifir. — Oft hefur eyðilagst toppurinn á þeim öllum, en
jeg hef altaf vanið upp nýjan topp.
Mig fór nú að langa til að girða blett einhversstaðar
kringunr túnið, því ekki var góð aðstaða til að stækka
garðana. Þessvegna datt mjer til hugar að fá fræ, sá sjálf