Morgunn - 01.06.1937, Page 16
10
MORGUNN
anlega eins og töluð út úr hjörtum mikils hluta þjóðar-
innar, þó að fæstir hafi lag á að koma orðum að því jafn-
fagurlega.
Mig langar til að fara hér með erindi úr tveimur þeim
minningarljóðum. önnur eru eftir Jakob Jóh. Smára. Hin
eru eftir Kjartan Ólafsson.
í herliði andans af öðrum hann bar,
í orustum reifur og glaður.
Hann stríðsmaður eilífðarvissunnar var
og vegdjarfur leiðsögumaður.
Hann sagði oft mönnum til syndanna strítt,
en sálarkvöl aumingjans skildi,
og ráðríki höfðingjans blandaðist blítt
við barnslega ástúð og mildi.
Sem stórfljót í leysingum brýtur sér braut
og burt hrekur vetrarins ísa
og flæðir um bakka og frjófgar það skaut,
sem fegurstu blómin af rísa. —
Svo var hann, — hið íslenzka lognmolluloft
með lífsanda sannleiks hann hreyfði,
og framar hann gekk í þá orrahríð oft,
en orkan hans máttuga leyfði.
Er þing eru andlegra stórmenna stefnd,
mun starf hans að verðleikum metið,
og hermanna Guðs þegar heiti’ eru nefnd,
mun Haralds um aldirnar getið.
Hin erindin eru eftir Kjartan Ólafsson. Öll þau er-
indi eru fögur og innileg. En til þess að lengja þetta ekki
um of fer eg að eins með þrjú þeirra. Þau hljóða svo: