Morgunn - 01.06.1937, Síða 26

20
MORGUNN
kristinn, — meira að segja, hann hrósaði sér af því hve
vel hann væri kristinn. Mér virtist þá þegar, að íslend*
ingar hefðu hossað honum óvarlega mikið, fyrst hann not-
aði ræðustólinn til að hrósa sér svo. — Reynslunnar var
ekki langt að bíða í þessu efni, því kominn til Norvegs
dæmdi hann Islendinga þegar. —
Síra Bjarni Jónsson sagði nú fyrir skemstu, að við
ættum að boða Hallesby hingað, til andmæla. Það væri
heiðarlegur málflutningur frá okkar hendi. Þessu er full-
svarað með því, að minna prestinn á, að er Hallesby dvaldi
hér, þá talaði hann alt af sjálfur, sýknt og heilagt, en leit-
aðist ekki við að kynnast skoðunum íslendinga. Þá kvaddi
hann enga héðan að vera til andsvara, er hann feldi dóm
sinn um okkur, þá staddur úti í Noregi, og síðast en ekki
sízt, hann skilur ekki íslenzku og getur því ekki talað hana
heldur. Er þetta mjög Ijós vottur um hroka prédikarans,
að fara í annað þjóðland, til að tala fyrir alþýðu manna,
og geta þó ekki mælt á hennar tungu.
Mér verður þá næst fyrir að spyrja. Hvaðan kom þess-
um útlendingi sú þekking á íslendingum, að sómasamlegt
væri fyrir hann að fella dóm um lífsskoðanir þeirra. Hann
dvaldi fáeina daga — um hálfan mánuð — í Reykjavík
og kom að eins við á Akureyri, en kom ekki í neinn smærri
bæjanna eða í nokkura af sveitum landsins. Hann gat því
ekki aflað sér nokkurrar verulegrar þekkingar á þjóð-
inni fyrir eigin viðkynningu. — Væntanlega hefir hann
eignast hér einhverja málvini. Er þekking hans þá runn-
in frá þeim? Því ver tilgreinir prófessorinn ekki heimild-
ir sínar.
Ekki stefnir prófessor Hallesby ásökunum sínum að
tilteknum mönnum nema aðeins einum, en þá vill svo leið-
inlega til fyrir prófessorinn, að þessi maður er látinn, og
getur því ekki borið hönd fyrir höfuð sér. Þessi maður
var prófessor Haraldur Níelsson. — Steinþór á Eyri kvaðst
ekki vega að liggjandi mönnum, er bardaganum á Vigra-
firði lauk. Hann var ófáanlegur til að vega að óvinum sín-