Morgunn - 01.06.1937, Qupperneq 91

MORGUNN
85
að eg eigi eins hægt með aðra, enda eru þúsund fyrir einn,
sem vilja fá að tala. En ef eg get komið, ætla eg að reyna
að segja þetta: „Elskan mín!““ Svo fór eg suður, var á 2
fundum hjá frú G. G., á nokkrum fundum hjá öðrum miðli,
sem er líkamningamiðill (og eflaust kunnur mörgum, sem
á mig hlýða. Eg hleyp yfir að lýsa þeim viðbúnaði, sem
hafður er á slíkum fundum). Eg byrja frásögn mína þar
sem líkamningarnir fara að birtast.
Alt í einu sé eg hvíta veru standa rétt fyrir framan
mig (eg sat í þriðja sæti frá miðlinum, hægra megin, rétt
hjá ljósinu). Þetta var kvenmaður; ennið og hakan var
hulin hvítri slæðu.Og yfir höfðinu, niður með vöngunum
og aftur á bakið, var sömuleiðis slæða, en hún var gagn-
sæ og sást hárið í gegnum hana; þessi vera stóð ofurlitla
stund fyrir framan mig, hneigði sig á báðar hendur og
hvarf svo inn í byrgið. Þá sá eg hvítan þokublett á gólfinu
fyrir framan mig. Með geysilegum hraða stækkaði hann
og tók á sig mannsmynd, á að gizka 6—7 ára barns. Það
gekk til eins fundarmanns og lagðist á hné hans og var
þar nokkura stund. Þannig kom hver veran á fætur ann-
ari. Stundum liðu 1—2 mínútur á milli þess að þær birt-
ust, stundum var ein að koma þegar hin var að fara og
einstaka sinnum voru 2 í einu. Allan tímann lá miðillinn
inni í byrginu.
Eg hafði sérstaklega góða aðstöðu til að athuga þær
verur, er birtust, því að þær, sem komu fram mín megin
við ljósið, gátu ekki komist fram hjá nema strjúkast þétt
við mig. Engin þeirra skifti sér neitt frekar af mér, en eg
fann blæjur þeirra strjúkast við hendur mínar og andlit.
Alt í einu varð eg var við, að einhver stóð hjá mér (eg
fann það frekar en sá, því eg horfði niður fyrir mig. Eg
leit upp. Við vinstri hlið mína stóð vera; eg þekti hana
strax. Hún lagði aðra höndina á höfuðið á mér, en með
hinni hendinni tók hún blæjuna, sem var mjög síð, og
brá henni yfir höfuðið á mér. Hjúfraði sig upp að mér
og hvíslaði mjög greinilega: „Elskan mírí'. Svo strauk hún