Morgunn - 01.06.1937, Qupperneq 117

M O R G U N N
111
ganga út í þá leit með sterkri þrá eftir fullvissunni, þekk-
ingunni á þeim atriðum, sem í þeirra hug eru þýðing-
arfyllri en flestar aðrar þær ráðgátur og viðfangsefni,
sem mannsandinn er að glíma við. Vissan um raunveru-
leik framhaldslifsins er vitanlega grundvöllurinn undir
aliri annari þekkingu þar að lútandi.
En hjá þeim mönnum, sem þessa fullvissu hafa
fengið, hvort sem hún er reist á eigin reynslu eða athug-
unum annara, hvort sem þessi vissa er studd við strang
fræðilegar sannanir, eða atburði líka þeim, er Dulley
Pelley segir frá, þá liggur það næst fyrir hugsunum
þeirra og óskum, að fá sem réttastar fregnir af því lífi,
þeim kjörum og starfi, sem líklegt er að bíði okkar, þeg-
ar yfir á næsta svið tilverunnar kemur.
Hvernig líður mönnunum eftir dauðann, hver verk-
efni bíða þeirra þar? Eru áhugamál þeirra eitthvað lík
því, sem þau voru hér í heimi? Halda þeir áfram að
sækjast eftir svipuðum hugðarefnum og þeim, er barist
var um hér á jörðunni, oft af nokkuð taumlítilli áfergi,
miskunnarleysi og grimd? Halda mennirnir áfram —
eftir að þeir eru fluttir út úr þessum heimi — að steypa
hverir öðrum út í botnlausar þjáningar? Er eigingirnin,
yfirdrotnunin og valdafíknin mikilsráðandi eigindir í
fari þeirra, eftir að komið er inn á næstu stig tilverunn-
ar?
Eða eru það fyrst og fremst göfugri þættirnir í skap-
gerð og sálarlífi hvers manns, sem eiga sér þar óyfirsjá-
anleg vaxtar og þroskaskilyrði? Svona má lengi spyrja.
Við vitum þetta næsta óljóst. Það eitt er víst, að í lífs-
sögu kynslóðanna á þessari jörð hefir siðgæðisþroski
mannanna vaxið afar hægum skrefum, gegnum allar
þær aldir, sem okkur eru kunnar.
Eins og kunnugt er meðal spíritista, er okkur sagt
úr miðlasamböndum, að mönnum líði misjafnlega vel,
begar komið sé inn í annan heim, líkt eins og hér á jörð-
unni. Spilt hugarfar fylgir mönnum út yfir dauðann, að