Morgunn - 01.06.1940, Side 36

30
MORGUNN
Breyttur heimur.
Kfistinn Daníelsson, þýddi.
Það, sem ég ætla að skýra frá, gjörðist á opinberum
skyggnifundi í Æoleanhöllinni í Lundúnaborg. Það var
sunnudagskvöld og kalsa.veður. í Bond-stræti úti fyrir
var hellirigning, en þetta hryssingsveður hafði þó ekki
aftrað mannfjöldanum frá að sækja fundinn. 1 hinum
mikla söngsal var hvert sæti skipað og auk þess stóð
fjöldi á göngum og meðfram veggjum.
Það atvikaðist svo, að ég stóð við hliðina á tveimur
mönnum í þeirri halarófu, sem beið eftir því að salar-
dyrnar yrðu opnaðar stundvíslega kl. 6. Ég heyrði að það
voru Frakkar, því að þeir voru í fjörugri samræðu á sinni
eigin tungu. Aðalumræðuefnið var það, hve spiritisminn
væri heimskulegur, og sálarrannsóknirnar fordæmdu
þeir með öllu. Þeir héldu áfram að skrafa einnig eftir að
þeir voru komnir í sæti og söngurinn byrjaður.
,,Það er meiri mannfjöldinn, sem þyrpist á slíkar sam-
komur“, sagði sá maðurinn, er næst mér sat, og horfði
um leið yfirlætislega út yfir mannfjöldann.
„Já, þú veizt víst, hvernig hjátrúarfullir og nýunga-
fíknir menn eru; og við erum hér líka“.
,,Já, ég hefi í mörg ár heyrt svo mikið um þessi bjána-
læti, að mér fannst, að það mundi vera nógu gaman að
kynnast þeim nánara“, svaraði sessunautur minn. ,,Er það
þessi litli maður, sem nú er að koma inn á ræðupallinn,
sem á að vera miðillinn frá meginlandinu?“ (Hann átti
við herra Vout Peters, sem rétt í þessu kom inn á ræðu-
pallinn og settist í stól).
„Það er líklega“, svaraði sá, er spurður var. „Útlit
hans virðist mér minna á loddara og hæfa vel miðli. —
Sjáðu þennan aumkunarlega svip — það er rétt eins og
hálfgjörður postulasvipur, með rauðbirkið skeggið kring-