Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 94

88
MORGUNN
Hlutir þeir, sem menn hafa átt árum saman, sýnist
gilda einu hverskonar hluti er um að ræða, virðast blátt
áfram vera loðnir af gömlum hugsunum eigenda sinna.
Eru hugsanir vorar ef til vill eitthvað meira en hugs-
anir? Eru þær ef til vill í eðli sínu hlutrænar. Erum vér
ef til vill á hverju augnabliki lífs vors að skapa varan-
legan hlutrænan veruleik með hugsunum vorum, eitt-
iivað það, sem er meira en hugsun, eitthvað, sem getur
iifað sjálfstæðu lífi og varanlegu í sambandi við þá
hluti, sem vér höfum átt eða notað? — Vér vitum svo
lítið um þessi efni, að bezt er að fullyrða sem minnst.
Vér verðum fyrst um sinn að láta oss nægja að íhuga
reynslu þá, sem er að fást í þessum efnum, og sem kann
að fást, en geyma allar fullnaðarályktanir. En virðist
þessi einkennilega reynsla, sem þessi hæfileiki leiðir í
ljós, ef til vill skýra það eða gera skiljanlegar þæginda-
eða óþægindakenndir þær, er einn eða annar finnur til á
sérstökum stöðum eða húsum? Eru það ef til vill áhrif
af löngu hugsuðum hugsunum þeirra, sem einhverntíma
hafa dvalið á slíkum stöðum eða aðhafzt þar eitt og
annað, eins og gengur og gerist, sem hafa fest sig við
umhverfið, sem vér skynjum með áðurgreindum hætti
meir eða minna ljóst? Ef til vill er það ekki hugarburður
einn, þegar sumir hér ,í félagi voru telja óviðfeldið að
félag vort skuli þurfa að hafa fundi sína í húsnæði, sem
notað er til hverskonar fundarhalda.
Margt af fólki því, sem skyggnihæfileikum er búið,
segir oss, að það sjái mismunandi blikgeislahjúp utan
um hvern mann, en taka skal það fram, að mjög lítið
virðist þess verða vart umhverfis þá, sem eru fávitar og
jafnvel alls ekki, eftir því, sem sumum segist frá. Þeir
segja oss svo frá að blik mannsins, litir þess og ástand
breytist eftir því, hverskonar hugsanir séu mestu ráð-
andi hjá honum á hverju augnabliki. Þetta virðist benda
til þess, að hugsun vor og minnishæfileiki sé ekki ein-