Morgunn - 01.06.1940, Síða 103

MORGUNN
97
Frá huliðsheimum.
Eftir Hafstein Björnsson.
a. Sýn við útför Indriða Einarssonar.
Þegar verið var að syngja fyrra sálminn við kveðju-
athöfnina í Templarahúsinu, tók ég eftir þvi, að um-
hverfið breyttist, birtan varð meiri og með ljósmagni
því, er henni fylgdi, barst yndislegur friður, ekki var þó
Ijós þetta alveg hvítt, heldur ljósblátt. Mér fannst nú
sem ég sæi óralangt út í geiminn og breyttist þetta ekki
neitt, meðan sálmurinn var sunginn. Um það leyti, sem
séra Friðrik byrjaði á ræðu sinni, sá ég hvað komið var
með hinn látna og virtist mér, sem honum hefði verði
búið sæti hjá sæti kapelláns. £ fylgd með honum sá ég
marga menn og konur og virtist allt fólk þetta vera hon-
um mjög handgengið, sumir af gestum þessum báru ein-
kenni templara, en aðrir báru einkenni einhvers annars
félags, að því er mér virtist, en þau þekkti ég ekki. Fyrst
sá ég hjá honum fremur litla konu, nokkuð þrekna, hún
var kringluleit, gráhærð, augun voru ljósgrá. Virtist mér
þetta myndi vera kona hans, og um leið og ég sá hana,
heyrði ég nafnið Marta. Þarna sá ég líka ungan mann,
fvemur háan vexti, hann var dökkhærður og skipti hár-
hiu í vinstra vanga. Ég þóttist viss um að þessi maður
væri náskyldur honum og virtist mér að hann myndi vera
kominn nokkuð langt áleiðis á þroskabrautinni eftir út-
liti hans að dæma. Ég sá þarna og margt fleira fólk,
sumt af því þekkti ég, þar á meðal Einar H. Kvaran,
Stefaníu Guðmundsdóttur, Borgþór Jósepsson og séra
Harald Níelsson. Stóð fólk þetta hjá hinum látna með.m
séra Friðrik flutti ræðuna, en margir fleiri voru þar og
líka, sem mér er ekki unnt að greina frá, enda þekkti ég
í’æsta þeirra.
Þegar Árni Óla tók til máls, virtist mér fólk þetta
7
L
/