Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 93

MORGUNN
87
Vestið.
Þegar hann hafði tekið umbúðirnar utan af því, sagði
hann: „Vesti, þú átt það sjálíur, það var kona, sem gaf
þér það, hún afhenti þér það; nokkuð langt síðan. Þessi
kona er lifandi, þú ert vel kunnugur henni og ekki síður
manninum hennar. Hún er orðin nokkuð roskin, nafnið
hennar byrjar á G. (nefndi því næst rétt nafn hennar).
Þér var gefið það í sambandi við hátíðlegt tækifæri,
kvöldið þegar búið var að kveikja á kertunum. — Þú
geymir það í minningu um einhvern, sem þér hefir þótt
vænt um“.
Þetta er að öllu leyti rétt.
Teskeiðin.
Eitt sinn fékk ég honum teskeið til athugunar, en hún
hafði verið send mér utan af landi og var hvorugum
okkar kunnugt, hver ætti hana, eða neitt í sambandi við
hana. Rétt eftir að hann hafði tekið við henni, segir
hann: „Hún virðist vera langt að komin þessi. Líklega
útlenzk. Nei, ég held hún sé smíðuð af íslenzkum manni,
einhverjum þjóðhagasmið, sé roskna konu, finnst ég
hálfþekkja hana, held það sé sama konan og gaf þér
vestið; gefin henni af manni, sem ég held að sé þarna
hjá henni, en sé hann ekki svo greinilega, að ég geti
lýst honum; gefin henni af þeim, að ég held við eitt-
hvert hátíðlegt tækifæri; finnst eins og hún mun ein-
hvertíma hafa tapazt.
Sendandi teskeiðarinnar hefir staðfest, að atriði þau,
ei' psychometristinn verður var við í sambandi við skeið-
ina séu rétt, hún hafi verið gefin þeim eitt sinn, er þau
hafi verið stödd í brúðkaupsveizlu, og eínnig að hún hafi
glatazt um lengri tíma en fundizt síðar.
Ég hefi nú látið yður heyra nokkur atriði úr tilraunum
^ínum til eigin athugunar á þessum merkiloga hæfileika
Sidrænna manna, en nánari frásagnir um árangur þeirra
rannsókna verða að bíða betri tíma.