Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 56

50
M O R G UNN
Feigðarspár.
Sagan geymir fjöldamörg dæmi um menn, sem hafa
sagt fyrir um dauða sinn með mikill nákvæmni, já, svo
mörg dæmi, að þau mundu fylla mikil og þykk bindi.
Margir reyna að skýra þessa dularfullu vitneskju svo,
að hin hrörnandi líffæri líkamans færi undirvitundinni
vitneskju um nálægan dauða og því sé ekkert andlegt
né ,,yfirnáttúrlegt“ við þessar feigðarspár.
En stundum reynist þessi auðvelda og ósannaða skýr-
ing gersamlega ó'fullnægjandi. (Nelson, flotaforinginn
frægi og Lincoln forseti, voru báðir í blóma lífsins og
hraustir menn, þegar þeir sögðu fyrir fljótan dauða
sinn. Þeir fengu þessa dularfullu vitneskju sannarlega
ekki frá sjúkum líkama og hrörnandi líffærum.
Nelson var gripinn þeirri ómótstæðilegu vissu, að
hann mundi falla í næstu orustu, og áður en hann fór
frá London í síðasta sinn, fór hann að finna húsgagna-
sala nokkurn, sem geymdi líkkistuna hans. Líkkistan
var gjöf frá Hallowell kapteini, vini hans og var smíð-
uð úr skipsflakinu úr „Orient“. Nelson bað manninn,
sem geymdi kistuna, að láta letra sögu skipsins — Ori-
ents — á kistulokið, því að það væri mjög líklegt, að
hann þyrfti að nota hana þegar hann kæmi heim.
Einn af vinum Nelsons segir: ,,Hann hafði fengið hug-
boð um að sér væri ætlað að heyja aðeins eina orustu
enn, en að sigurinn ætti að kosta hann lífið. Þegar Black-
wood vinur hans var að stíga upp úr skipi hans „Vic-
tory“, til þess að fara í sitt eigið skip, sagði Nelson:
„Guð blessi þig, Blackwood, nú sé ég þig ekki aftur“.
Líku máli var að gegna með Abraham Lincoln. Þegar
hann var ný farinn af ráðstefnu, sem hann hafði setið
með yfirhershöfðingjunum og fl'eirum, höfðu þeir orð á
að þeir hefðu tekið eftir einhverri breytingu á forset-
anum, en hershöfðinginn sagði þeim, að Lincoln hefði