Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 83

M O R G U N N
77
ust í hendur heiðursmanni einum, sem var félagi í spirit.
ista kirkjusöfnuði og sneru honum til eindregins fylgis
við líkbrennslu. Eftir bendingu í einum þessum ritlingi
bætti hann við því ákvæði í arfleiðsluskrá sína, að þá
er hann dæi, skyldi brenna lík hans í bálstofu Indiana-
polis og askan varðveitast jafnan 1 vegg-geymsluklefa
stofunnar.
Skömmu síðar veiktist þessi heiðursmaður og dó, og
ráðstöfun var gjörð til að framkvæma fyrirmæli hans.
Fáum dögum fyrir andlát sitt, sem hann þá vissi að stóð
fyrir dyrum, hafði hann fengið það loforð af frú
Murphy-Lydy, nafnkunnum raddamiðli í Indianapolis,
að hún skyldi halda miðilsfund í bálstofunni meðan lík-
ami hans væri að eyðast í logunum. Nánustu vinum og
félögum í kirkjufélaginu skyldi bjóða að vera við stadd-
ir á fundinum og ætlaði hann þá að reyna að koma í
samband við þá.
Eftir stutta minningarathöfn í líkhúsinu var líkið í
trékistu boi'ið inn í brennsluhylkið í bálstofunni. Við-
staddir voru um hundrað manns og meðan innihald
hylkisins á skammri stundu breyttist í ösku í regnboga-
litum bylgjum eldlogans, sungu ,,syrgjendurnir“ glaðlega
spiritista söngva. Það var full birta í hinum rúmgóða
sal, og nú hélt miðillinn, frú Murphy-Lydy lúðri í arms-
lengd frá sér og karlmannsrödd heyrðist koma í gegn-
um hann. Fyrst talaði stjórnandi miðilsins stutt og orð
hans heyrðust greinilega um allan salinn. Þar á eftir
kom miklu veikari karlmannsrödd, sem þekktist að var
rödd mannsins, sem á sömu stundu var verið að brenna
hk hans til ösku.
Hann kallaði til margra vina og kunningja, að koma
nær lúðrinum, til þess að geta heyrt orð hans greinilega.
Hann talaði við þá hér um bil fimmtán eða tuttugu mín-
utur, og þeir sögðust allir hafa sannfært sig um, að
vitsmunaveran, sem þessi dularfulla rödd kom frá, væri
enginn annar en hinn látni vinur þeirra. Hann talaði,