Morgunn - 01.06.1940, Qupperneq 78

72
MORGUNN
í hærri heimum en þeim, sem ég lifi í. Þar hefir ein-
hver engilvera, sem hefir sérlega ríkt móðureðli, sér-
lega þroskaðan móðurkærleik, verið til þess valin að
annast barnið, þegar það kemur til okkar. Þegar þessi
himneska fóstra hefir verið ákveðin, hverfur hún rak-
leiðis að dánarbeði barnsins, þar tekur hún á sig gerfi
jarðnesku móðurinnar, svip hennar, látbragð og jafnvel
klæðnað, unz hún verður að útliti nákvæm efth'mynd
hennar; þannig bíður hún úrslitastundarinnar. Eftir við-
skilnaðinn, sem ég held að barnið hafi sjaldnast nokkra
meðvitund um, vaknar það í faðmi himnesku fóstrunn-
ar, öruggt og rólegt, því að það veit ekki annað en að
það hvíli í faðmi móður sinnar. Undir handleiðslu fóstr-
unnar fær barnið fyrstu og nauðsynlegustu fræðsluna,
hún hjálpar því til að venjast hinum nýju lífsskilyrðum,
hinu nýja lífi.
Smám saman og án þess að barnið verði þess vart
eins og eyðist gerfi jarðnesku móðurinnar af himnesku
fóstrunni og hún fær sitt eigið persónulega útlit, en þá
er barnið orðið fært um að vera á víxl með okkur og
móðurinni á jörðunni, því að bandið milli þess og hennar
slitnar ekki, hversu lengi sem móðirin á enn eftir að lifa
á jörðunni. Yndislega samfundi löngu liðins barns og
nýkominnar móður hefi ég séð, ástúðin' var eins heit og
þau hefðu aldrei skilið, frá skilnaðinum og til endur-
fundanna liðu þó margir jarðneskir áratugir.
Af þessu sérðu, vinur minn, að það er óþarfi að ótt-
ast um barnið, það er ekki látið reyna neinn söknuð“.
Fer engum yðar eins og mér fór við þessa frásögn, að
þér spyrjið yður sjálf hvort meira sé kærleikurinn eða
spekin hjá þessum heilögu þjónustuverum, sem reka er-
indi Guðs í þeirra þarfir sem illa væru komnir án hjálpar
þeirra? Guðs verk er það, sem þeir vinna, vilji hans er
lögmálið, sem þær lifa eftir; ef þessar verur þjónuðu sín.
um vilja, gagnstætt vilja Guðs, gæti hann ekki notað