Morgunn - 01.06.1940, Side 106

100
MORGUNN
andi ljós í hvorri, en yfir altarinu á veggnum hékk fög-
ur mynd, er virtist svipa til altaristöflu í kirkjunum.
Fyrir altarinu stóð forkunnar fögur vera í hvítum klæð-
um, en sitt hvorum megin við veru þessa sá ég tvo hálf-
stálpaða drengi í ljósbláum skikkjum og hélt annar
þeirra á einhverju er líktist reykelsiskeri en hinn hélt
ekki á neinu. Framan við altarið sá ég þrjú sæti og var
eitt þeirra hæst. Um það leyti sem presturinnn byrjaði
ræðu sína, sá ég hvar komið var með hina látnu og var
hún leidd að hæsta sætinu af tveim hvítklæddum verum,
en mér virtist hún vera klædd ljósbláum klæðum. öðrum
megin við hana settist Indriði, faðir hennar, en hinum
megin ungur maður, ljóshærður og virtist mér sem hann
myndi vera kominn langt áleiðis á þroskabrautinni. Enn.
fremur sá ég og móður hennar og fleiri vini hennar hjá
henni. Stólsætin áðurnefndu voru þéttskipuð gestum. Yf-
ir samkomu þessari hvíldi lotning og friður og var sem
ljósið inni í kirkju þessari eða kapellu væri ofið úr fjólu-
bláum og gulum geislum. Þarna sá ég hana sitja, meðan
á athöfninni í kirkjunni stóð, en að henni lokinni sá ég
blasa við fagurt landslag og þangað virtust mér þessar
áðurnefndu verur hverfa í fylgd með henni.
c. Sýn við allra sálna messu í Fríkirkjunni í Hafnarfirði.
Um leið og byrjað var að leika á orgelið var eins og
kirkjan fylltist skæru og björtu ljósi, það var eins og hún
hefði hækkað og víkkað og ég horfði hugfanginn á lita-
skrúð marglitra geisla, er ljómuðu í ósegjanlegri fegurð
um innri hluta kirkjunnra, einkum umhverfis altarið og
yfir því. Geislar þessir voru með ýmsum litum, eins og
ég hef þegar getið, ekki voru þeir allir jafn stórir að sjá,
en mest bar á fjólubláum litum í geislum þessum, en inn
í þann lit virtust blandast gulir, grænir og bláir litir, en
frá geisladýrð þessari stafaði ósegjanlegur yndisleikur
og friður, og samtímis heyrði ég úr fjarlægð undurþýða
orgeltóna, er ófust saman við tóna orgelsins, sem verið