Morgunn - 01.06.1940, Blaðsíða 114

108
MORGUNN
stofunni mætti ég gömlu frúnni aftur. Hún fylgdi mér
eftir að eldhúshurðinni; ég reyndi í byrjun að láta, sem
ég tæki ekki eftir henni, en látbragð hennar — hvernig
hún neri saman höndum og kjökraði — hafði óþægiieg
áhrií á mig, svo að ég kallaði til hennar mjög byrst,
hvað hún vildi mer, hún truflaði mig. Hún hrökk út í
endann á ganginum, en færðist síðan aftur ofur hægt í
áttina til mín, og fylgdi mér þétt að dyrunum á herbergi
föður míns. Þegar ég lauk upp hurðinni, horfði hann
hvasst í dyragættina og sagði: „Hleyptu henni ekki inn
til mín!“ ,,Ekki, ef ég má ráða“, svaraði ég. Faðir minn
bað mig um nýbakað brauð og ég hikaði ekki, heldur
hljóp út, þvert yfir gamla kirkjugarðinn, og sótti brauð.
[Sennilega beint í brauðgerðarhús, þar sem einmitt er
verið að baka brauðin um þetta leyti sólarhringsins.
Þýð.] Konan fylgdi mér stöðugt.
Upp frá þessu sá ég hana stöðugt um þriggja vikna
skeið, unz faðir minn andaðist; móðir mín og bróðir sáu
hana sömuleiðis, og ein systra minna, kvartaði um að
hún gengi því nær á hælana á sér. Þ. 2. marz, kl. 7 að
kveldi, andaðist faðir minn. Kl. rúmlega 11 gekk ég út
úr herbergi hans, gamla frúin stóð þá við dyrnar og var
nú með blæju fyrir andltiinu. Eftir það sá ég hana ekki
þangað til í desembermánuði síðastliðnum, að henni brá
snöggvast fyrir mig, en hálfum mánuði síðar andaðist
náfrændi minn. Þá fór hún að koma aftur, kjökrandi og
eins og hún væri að boða að einhver óhappatíðindi væru
í nánd. Hvað, sem ég tók mér fyrir hendur, gat ég ekki
losnað við þennan óþægilega gest; hún fylgdi mér stöð-
ugt og ég hafði ákveðið hugboð um að nú stæði koma
hennar í einhverju sambandi við Wilhelm bróður minn.
1 byrjun marzmán. kom hún einu sinni að kveldi. Ég lá
á rúmi mínu og auk mín voru þrír aðrir staddir í her-
berginu. Hún hélt öðrum handleggnum yfir höfði sér og
hafði vafið gráu hárinu um hann, og um leið og hún
lyfti hárinu upp, sá ég inn í stórar, tómar augnatóftirn-