Morgunn - 01.06.1940, Side 105

MORGUNN
99
Sá ég fylkingar þessar nokkuð fyrir ofan altarið. í
fjólubláa blikinu áðurnefnda var sem skyndilega hefði
myndast kapella, forkunnarfögur. Framan til í kapellu
þessari er sýndist all stór, sá ég bekki, sem náðu inn á
mitt gólf hennar og voru bekkir þessir alskipaðir fólki,
en beint á móti þessum bekkjaröðum sá ég sjö sæti og
var það í miðjunni hæst, en hin lækkandi út frá því. Rétt
í þessu sá ég hvar komið var með Indriða og hann var
leiddur að hæsta sætinu. Þegar hann hafði sezt, komu
sex úr hópi viðstaddra og settust í sætin við hlið hans, en
mér er ekki unnt að segja nánara frá þeim. Að baki þeim
sá ég nú aðrar sjö verur og sú þeirra, sem stóð fyrir
aftan Indriða, hélt á fagurrauðum rósum, en tvær þeirra
er stóðu henni næst héidu á bleikum rósum, en þær, er
næst þeim stóðu héldu á gulum rósum og þær yztu höfðu
hvítar rósir, en að baki þeim sá ég uppljómað altari. Á
það var breiddur hvítur dúkur og á altarinu loguðu tólf
ljós, sex á hvorri stiku. Tveir blómsturpottar stóðu sitt
hvorum megin við altarið og voru stór blóm í hvorum
þeirra. Fyrir altarinu sá ég hvítklædda veru í síðum
klæðum. Á öðrum stað í kapellu þessari sá ég menn,
sem virtust vera að syngja, og heyrði ég lagið, en hef
aldrei heyrt það fyrr. Smám saman hvarf svo þetta sjón-
um mínum og sá ég- þá hinn framliðna aftur í fylgd með
þeim hinum sömu, er ég hef áður lýst. Hinn framliðni
var glaður og reifur að sjá og virtist njóta endurfund-
anna með þeim, með óblandinni ánægju. Fleira sá ég
ekki í sambandi við útför hans.
b. Sýn við útför Emilíu Indriðadóttur.
Um það leyti,sem verið var að ljúka við aðsyngjafyrra
sálminn í kirkjunni, sá ég að umhverfið breyttist og sá
ég þá inn í litla kirkju og virtist mér ég geta greint fjór_
ar stólaraðir inn eftir gólfinu, en svo var dálítið bil frá
þeim og inn að altarinu. Altarið var að sjá fyrir miðjum
stafni og á því voru tvær ljósastikur og voru fimm log-
7*