Vaki - 01.09.1952, Qupperneq 53

hversu botnlaus sem hún kann að virðast, er sannleikurinn. Einnig hann er breyti-
legur, slíkt er eðli hans. Einnig sannleikurinn er breyting og líf. Aðeins ef þú hrœð-
ist, getur ljós hans náð til þín.
Að vera ósannur er að nema staðar við þá skýringu sem neyðir þig til að greina
milli þess, sem heyrir lífinu og þess, sem er fyrir utan það.
Lygi er ótti. Sannleikur er óttalaus. Ég sá í draumi nakið barn ríða gegnum
sóllýsta borg á ljónsbaki.
Angistin ein er hrœðileg. Hana eina getur maður óttast. Hún er frá þeim tím-
um þegar maðurinn lét af samtalinu. Það er frumburðarréttur hans.
Þegar veikleiki þinn hefur blekkt þig og þú teygir úr þér í hinu auðvelda, þeg-
ar þú hcettir samtali sjálfsrannsóknarinnar, viðleitni þinni til að lifa tilveruna alla
frá djúpi til tinda þá mun svipuhögg alltaf vekja hinn andlausa til lífs.
Hvert sinn sem svipu er sveiflað yfir heiminum, er það merki þess að þú hefur
vanrcekt eitthvað.
Þú fremur ólög gegn mér. Lífið varð fátœkara þegar augu þín beindust að mér;
sá eini glœpur sem ekki verður fyrirgefinn.
Því traustar sem þú smíðaðir þinn þrönga heim, því minna rúm, sem þar var
fyrir viðleitni meðbrœðra þeirra, því hrœðilegra var það afl sem komst inn fyrir
múrveggina.
1 andleysi fœðast demónar. Þegar engin spurning og ekkert svar heyrist. And-
leysi og tilfinningaleysi eru heimkynni þeirra.
Öll áscelni var endurgjald.
Nú liggur eyðingin í loftinu, hún er eins og köngulóarvefur á andliti þínu, vind-
arnir hvísla um hana, garðarnir stynja nafni hennar. Heimurinn er fullur fortíðar.
Fyrri helmingur þessarar aldar; öldin án hugsunar. öld píslar en ekki þjáningar,
tími hinna tilfinningalausu, þögn hinnar hálfkveðnu spurningar.
1 þeim heimi, sem úthöfin muldu, heyri ég kórallana vera að reisa þér hús.
Við lifum að baki sjálfra okkar. Aðeins ljóðið veit af því.
Gegn öld angistarinnar skalt þú beita óttaleysi barnsins. Þú mátt ekki láta gleði
þína formyrkvast. Þurrkaðu hrukkurnar af andliti þínu. Heimurinn er enn stórkostlegur.
Þegar hinar miklu leysingar verða í hugmyndaheimi manna, þegar ein bók-
menntahreyfingin tekur við af annarri í miskunnarlausri baráttu, þá er það aldrei
af lítilfjörlegum ástœðum, alltaf af mikilvœgum.
Það gerist, af því maðurinn hefur reynt eitthvað sem ríkjandi stefna getur ekki
skilið. f gcer var sú stefna og lífstjáning sannleikur, í dag varð hún lygi. Með upp-
reisninni gegn henni öðlast maður frelsi til stórfenglegri reynslu.
Nýjar spurningar og ný svör uppljóma samtalið sem var hœtt. Ekkert lifandi
ljóð er hcegt að útskýra sem rómantískt eða natúralískt. Það er aðeins um að tala
ríkjandi stefnu. Ljóð, sem er aðeins natúralískt, er ekki hœgt að hugsa sér. f heimi
andans eins og alstaðar er hið tvígilda mót lífsins. Allt er undir stjörnu tvenndarinnar.
Þú getur ekki gert uppreisn gegn rómantískri eða natúralískri stefnu, á meðan
TlMARITIÐ VAKI
51