Vaki - 01.09.1952, Page 84

Vaki - 01.09.1952, Page 84
hallar sér yfir vögguna þangað til hann finnur að hún stendur í dyrum og horf- ir á hann. Finnst þér hann ekki sætur? Mér finnst hann fallegur. Hvað er hann gamall? Hann er átta mánaða. Vildir þú eiga svona barn? Vildir þú það, segir hún brosandi og gengur að vöggunni. Já, svona fallegt barn. Þau horfa bæði um stund á barnið þangað til hún rýfur þögnina. Ivaffið er tilbúið, komdu niður. Hún hefur lagt á borð fyrir þau niðri í stofunni. Þau drekka kaffið þegjandi og hugsa hvort fyrir sig. Viltu ekki gera svo vel að fara upp, ég kem svo. Hann fer upp og bíður. Eftir stutta stund kemur hún aftur með ávexti og býður honum. Þakka þér, en María, viltu ekki spila fyrir mig á eftir, þegar við erum bú- in með þetta? Helzt ekki. Jú, gerðu það. Þú þarft ekki að hafa svo hátt að barnið vakni. Jæja, kannski. Þau fara inn í herbergið þar sem flygillinn er. Hún kveikir á tveim litlum vegglömpum, er gefa frá sér daufa birtu. Hún sezt við flygilinn og leikur fyrir hann preludiu eftir Debussy, tæra, án ástríðu og hita. Síðan leikur hún annað rómantískara verk, sem hann þekkir ekki, líklega eftir Chopin. Hann hallar sér aftur og lokar augunum og lofar tónunum að flæða um hug- ann. Brjóst hans tekur undir sterka, tilfinningaríka hljóma. Þó er hugurinn ekki fullkomlega á valdi tónanna. Hann undrast leik hennar. Hann undrast hitann og kraftinn, sem býr í þessum ungmeyjarlíkama. Frá höndum hennar streyma þung- ir hljómar, óróleg lína, eins og ástríða ólgi undir, öðru hvoru slær hún ákveðna harða hljóma. Þeir orka á hann eins og köll, hróp út í rökkur stofunnar. Sjálfur verður hann órólegur og hefði sjálfur kosið fleiri preludiur eða jafnvel Bach. Þannig leikur hún áfram. Undir lokin kennir hann sársaukablandins trega í verk- inu. Hann finnur að hún leikur af næmri tilfinningu. Mjúkur, en ákveðinn á- sláttur hennar töfrar fram tregafulla hljóma sem að lokum deyja út. Hún stíg- ur ekki af pedalanum, lofar síðasta hljómnum að deyja, hægt og eins og kvala- fullt. Á eftir þegja þau bæði og horfa fram fyrir sig. Það var ekki þetta, sem hann ætlaðist til. Hann vildi vera laus við ástríður, sársauka og trega. Hann finnur til sömu kennda og þegar dóttir Strætisins söng þunglyndislega og hrjúft: Kveðið á sandi. Umhverfið var líkt, það er að segja birtan. Hér er allt fínt og fágað. Þannig hugsar hann; sjálf slær hún tón og tón, skala, eins og hún ætl- ist til einhvers af honum, að minnsta kosti að hann geri vai't við sig. Þakka þér fyrir; þetta var vel leikið, segir hann um leið og hann stendur upp og gengur til hennar. Hún einblínir fram fyrir sig. Það fer að koma kvöldmatur, ég verð að fara að fara. TlMARITIÐ VAKI 82
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122

x

Vaki

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vaki
https://timarit.is/publication/818

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.