Vaki

Árgangur
Tölublað

Vaki - 01.09.1952, Blaðsíða 92

Vaki - 01.09.1952, Blaðsíða 92
um jafnmikla sök, bæru jafnmikla á- byrgð á því, sem fram hafði farið, þar sem þeim hefði ekki tekizt að hafa já- kvæð áhrif á hann, sem andi skólans mælti fyrir um. Enda var það rétt. Ég hafði alltaf beðið þess að eldri félagarn- ir segðu drengnum alvarlega til synd- anna, en nú var það of seint. Ráðstefn- an hafði fellt úrskurð sinn. Þeir hefðu átt að hugsa til þess fyrr. En ekki þögn- uðu mótmæli piltanna. Hvernig þá? Þeir höfðu ekki fyrr séð verkefnið, sem beið þeirra. Þeir þrættu og deildu: Þið fuli- orðna fólkið eruð alltaf að tala um traust. Treystið okkur þá núna. Við skulum bæta um drenginn. Áhrif og vald kennaranna og ákvörðunar þeirra stóð ósættanlega andspænis traustsreglunni. Enginn meðalvegur var til. En kennurunum til hróss má segja, að þeir skildu aðstæðurnar. Þeir ómerktu ákvörðun sína. Félagarnir fengu sinn ,,Barrabas“, og ég vil feginn bæta við, að pilturinn, er þegar var dæmdur, er að ári liðnu orðinn einn jákvæðasti ein- staklingur samfélagsins. Traust fer fyrir valdi. Traust ber og vekur nýja krafta. Þolinmæðin veitir þeim færi að þroskast. Og alúð og kær- leikur valda hamskiptum. Gott og blessað, mun mönnum verða að orði. Hvert er þá þetta frelsi, sem æskan á að vaxa upp í og eflast fyrir eigin ábyrgð? Ekki er til betra svar við þessu en orð spekingsins: að hið sanna frelsi sé „beata captivitas cordis“, sælar viðj- ar hjartans. Með þessu er sagt, að þess- ar viðjar eru hinztu og dýpstu bönd, og það er örðugt, ef til vill ókleift, að öðl- ast skýrari svör við þær aðstæður er ráða líðandi stund. Þessar viðjar, þessi bönd leggjast á allt líf mannsins í marg- víslegri mynd, trúarlegrar, heimspeki- legrar, siðrænnar og félagslegrar teg- undar. Það fellur í hlut hins innsta og persónulegasta, kjörs að skera úr um þau, og okkur ber að halda virðing fyrir því. Slík virðing, þess eðlis sem bent var á hér að framan gagnvart öðrum hlýtur að bjóða jákvætt umburðarlyndi. Ef til vill leyfist mér að benda enn til eins svars um þessar viðjar: Sá er heimsækir Óðinsskóg yrði hennar var, einkum ef hann tæki þátt í kvöldvökum okkar og hátíðum, í tónlist okkar og söng, í kór- um Bachs eða Schutz eða Scheidts eða Distlers og svo fram eftir götunum. í þessari tónlist birtist lifandi það hljóm- andi lag og sú regla, er ræður sameigin- legu lífi okkar. I verki manns sem Bachs, er það öðlast líf í hljómum, spenn- ist sennilega ennþá stærsti boginn, er enn í dag megnar að spanna líf okkar allt. Þess vegna gegnir tónlistin svo miklu hlutverki í Óðinsskógi og skipar þar svo veglegan sess. Upp úr því frelsi er ég ræddi um sprettur og, að allir í Óðinsskógi skilja skyldur sínar gagnvart 'hinum og taka þær á sig viljugir. En ef einhver neitar eða reynir að komast hjá þeim er honum völ tveggja kosta: annað tveggja hjálpi hann til af sannfæringu og gjaldi vinn- anda starfi jáyrði sitt ellegar verði hann að hverfa úr skólanum. Því hér er ekki til sníkjulíf og hálfir hlutir. Menn verða að vinna frelsi sitt og vinna fyrir því. Þetta er og svar við þeirri spurningu, hvort heimavistarskóli í sveit sem Óð- insskógarskóli sé ekki eins konar sælu- eyja, fjarri félagslegri neyð og vanda dagsins. En það er síður en svo, ein- mitt í slíkum skóla verður allt bert og ljóst sem annars staðar fer fram á laun, að kennurum og foreldrum óvitandi. Andstæðurnar rekast hver á aðra hér, tuttugu og fjórar stundir sólarhrings- ins. TlMARITIÐ VAKI 90
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122

x

Vaki

Qulequttap nassuiaataa:
tímarit um menningarmál
Saqqummersitap suussusaa:
Katersaatit:
Gegnir:
ISSN:
2251-5976
Oqaatsit:
Ukioqatigiiaat:
2
Assigiiaat ilaat:
2
Saqqummersinneqarpoq:
1952-1953
Iserfigineqarsinnaavoq piffissaq una tikillugu:
1953
Saqqummerfia:
Ansvarshavende person:
Þorkell Grímsson (1952-1953)
Oqaaseq paasinnissutissaq:
Allaaserineqarnera:
Listir. Bókmenntir. Menningarmál.

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vaki
https://timarit.is/publication/818

Tengja á þetta tölublað: 1. tölublað (01.09.1952)
https://timarit.is/issue/343414

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1. tölublað (01.09.1952)

Aðgerðir: