Helgafell - 01.12.1942, Blaðsíða 70
348
HELGAFELL
Kóli þá um daginn, ,,því at hon ætlaði, sem hon vildi at væri, at Ingjaldr
skyldi aldri aftr hafa komit'*. En henni varð ekki að von sinni. Bárður Snæ-
fellsás barg Ingjaldi, vini sínum.
Vísa þessi er ósvikinn alþýðukveðskapur. Hvort hún í fyrstu hefur orðið
til sem atriði í þjóðsögunum um Hettu tröllkonu, eða hvort hún hefur
verið ort af einhverju öðru tilefni og síðan tengd við þessar sagnir, læt ég
ósagt. Hvort um sig gæti hafa átt sér stað. Einkennileg er hin sífellda end-
urtekning vísuorðsins „Ingjaldr í skinnfeldi“, og þekki ég ekki annað
dæmi þess í fornum kveðskap. Höfundurinn hefur ætlað sér eitthvað með
því, sem oss er hulið, manni koma helzt í hug einhvers konar töfrar, þótt
ekki sé hægt að styðja það hugboð með neinum líkum. Annars er vísan
einföld og lítill skáldskapur í henni. En einhvern veginn finnst mér ég heyra
veðragný í hljómfalli hennar, ekki sízt hinum sífelldu endurtekningum vísu-
orðsins, eins og þar blási „æsivindur lotulangur”, snæfellskur „stórisunn-
an“, aflandsvindur háskavænlegur þeim, er sitja einir á báti úti á miðum
og eiga lífsvon sína undir því, hversu þeim tekst barningurinn í land á móti
ofsanum. Þann veðragný hefur Árni Thorsteinsson heyrt í henni, er hann
orti hið snilldarlega lag sitt við hana..
Ólaj ur Lárusson.
i