Helgafell - 01.12.1942, Blaðsíða 42

320
HELGAFELL
búa við velmegun, mundu verða ó-
byggileg. Gulusótt mundi aftur herja
á PanamasvæSinu, og umferSin um
skurðinn legSist niSur. Samgöngu-
í fomeskju var fæðingarhjálp með þeim hætti,
aS konan var bundin á borS, en síSan var þaS
reist upp á endann og því slegiS viS gólfiS,
sem þakiS var smáhrísi. Grikkir lögSu þessa
aSferS niSur, en hún var aftur tekin upp á miS-
öldum.
tæki á borð viS járnbrautir, gufuskip
og flugvélar breiddu út sjúkdóma með
miklu meiri hraSa en átti sér stað á
dögum hestvagna og seglskipa. Ef að-
gerðir læknisfræðinnar til heilsuvemd-
ar væru úr sögunni, drykkjarvatnið
hvorki hreinsað, né hirt um að verja
það íyrir skaðsemdum, horfið væri frá
heilsufræðilegum kröfum um meðferð
skolps- og frárennslis úr húsum og
hætt væri við bólusetningu gegn bólu-
sótt, mundi sérhvert hraSvirkt sam-
göngutæki vera jafnhraðvirkt við út-
breiðslu sjúkdóma. íbúunum mundi x
rauninni aðeins vera viS vært í fá-
mennum, dreifðum, byggðum, er
byggju við seinvirk samgöngutæki.
Sjúkdómar, sem nú eru nálega
gleymdir, mundu stinga upp kollin-
um og skipa sess meðal hvers konar
drepsótta, er nú þekkjast. Holdsveikin
mundi fara á stúfana aftur, því að enn
á þessi veiki hreiður í Bandaríkjunum.
SkurSlækningar væru eigi annað né
meira en hin grófgerða skurSmeðferð
sára, er tíðkaðist í fornöld. FæSinga-
hjálp, þar sem gætt er ýtrustu varúð-
ar gegn sýklum, væri ekki til, en hún
væri falin yfirsetukonum með þeirri
menntun, er tíðkaðist á miðöldum, eða
sjúkrahúsum, þar sem dánartala fæð-
andi kvenna væri hryllilega há vegna
barnsfararsóttar. Tannlækningar væru
fólgnar í því, að tennur væru dregnar
úr með hrottatökum án deyfingar.
Það er enginn hugarburður, en blá-
kaldur, bókstaflegur sannleikur, þótt
sagt sé, að menning með nútíma sniði
og hagnýting uppfyndinga og uppgötv-
ana á sviði eðlisfræðinnar mundi vera
með öllu óhugsandi, ef ekki nyti þar
við verndar læknavísindanna. Þessi
vernd er nálega jafnmikilvæg og dag-
legt brauð. Þegar stórt landsvæði lend-
ir undir flóðbylgju, þegar jarðskjálfti
eða fellibylur leggur borg í rústir, er
fyrst beðið um matvæli. En þegar á
eftir er beðið um læknisfræðilega að-
stoð og óskað eftir heilsuverndarað-
gerðum, er hindri útbreiðslu farsótta.
Þótt uppgötvanir eSlisfræðivísinda og
læknavísinda séu lífakkeri menningar
nútímans, skiptir mjög í tvö hom um
afstöðu fólks til þessara tveggja vís-
indagreina. Því nær allir gera sér meira
eða minna Ijósa grein fyrir því hag-
ræði, sem síminn, bifreiðin, útvarpið
og flugvélin hafa skapaS. En þeir eru
samt fáir að tiltölu, sem gera sér nokk-
uð svipaða grein fyrir því, að menn-
ingin er jafnvel í enn ríkara mæli háð
þjónustu læknavísindanna. Orsök þess,
að önnur greinin er metin að verðleik-