Helgafell - 01.12.1942, Blaðsíða 106

376
HELGAFELL
Og rei\i eg um göturnar og sé í þungum þön\um
og þyngdur ótal pjönþum,
þá jinnst mér hafin á mér einhver leit
og rjálað hægt við vasa mína.— í Vonzþuþjójinnhrij ég,
og varma stúUiuhönd upp úr huxnavasa þríf ég
— þá minnstu hönd og mýþstu, sem ég veit.
Þá reka jbær upp heróp og hlæja, Elsa og Gréta,
Helga, Maja og Beta
og meyjar þtsr, sem með þeim eru á ferð.
Og allur þessi hópur, sem úr sþólanum sþrópar,
skrípast þarna þringum mig, dansar og hrópar,
svo ég þar að Viðundri Verð.
Svo hejja þœr áhlaupið, þyhhast við og þegja,
þuþla á mér og segja:
,,Hann milljónamœringur erl —
Þú þarft eJzþi langt að kjaga til k°upa:
Komdu strax með aurana, við sþulum hlaupa, —
það jást þarna í búðinni berl“
Ég berst eins og hetja, en verð þó að vœgja,
en ví\ingarnir hlæja
og hverfa í hópinn á \aj
og skilja mig ejtir, — þar endar loþs sagan:
Þær eta sig þreyttar, unz já þœr í magann
í búðinni berjunum af.
Og stundum, þegar ligg ég á legubekþnum heima
og lœt mig Væran dreyma,
þá rums\a ég við hávaða og hark'-
Dyrnar hrökkva upp, ég er vélaður og Veiddur,
— þótt Verjist ejtir megni, — og út til höggsins leiddur,
og lausnin kostar þrætur og þjark,-
Því enginn skyldi halda, að þœr láti sér lynda
að lúsþra mér og binda:
Þœr kitla mig og khpa í gríð,
unz pyngju mína tæmi ég, svo takist þeim að jylla
með tómum kökum sarpinn og heilsunni að spilla
í sölubúð með sætindin fríð.