Helgafell - 01.12.1942, Blaðsíða 111
DR. RHINE OG TILRAUNIR HANS
381
alta! hans — tekið af 900 tilraunum —
niður í það, sem vera á, þegar hrein
tilviljun er að verki. Skömmu eftir
þetta fór Linzmayer frá Duke-háskól-
anum í sumarleyfi, og þegar hann kom
aftur að hausti, virtist hann hafa misst
hæfileikann til þess að ná að staðaldri
góðum árangri í prófum þessum. Eft-
ir þessar tilraunir á Linzmayer þóttist
dr. Rhine hafa fært allsterkar sönnur
á tvennt varðandi ófreskihæfileika
manna: Fyrst það, að hæfileikinn er
mjög kominn undir líkamsástandi hlut-
aðeiganda, og í öðru lagi, að hann er
nátengdur áhuga mannsins á tilraun-
unum. Margoft hefur dr. Rhine gert
tilraunir á fólki, sem náð hefur góð-
um árangri fyrst í stað, en hrakað síð-
an, þegar því fóru að leiðast þessar til-
breytingarlausu spilasagnir.
Arangur Linzmayers var svo óvenju-
legur og líkurnar til þess, að tilviljun
einni gæti verið til að dreifa, svo ákaf-
lega litlar, að dr. Rhine taldi það fyr-
ir sitt leyti sannað, að óskilvitleg
skynjun væri til. En Linzmayer reynd-
ist vera einn af hinum minni spámönn-
um í samanburði við hinn næsta, sem
dr. Rhine prófaði. Það var guðfræði-
stúdent við Duke-háskóla, Pearce að
nafni. Hann gaf sig fram eftir einn af
fyrirlestrum dr. Rhines, sagði, að
móðir sín væri ófresk, og sjálfur kvaðst
hann hafa orðið fyrir ýmiss konar ó-
venjulegri reynslu, en sagðist vera
hræddur við hana. Dr. Rhine taldi
hann þegar á það að gefa sig fram til
ESP-prófs. Pearce náði þegar 10 rétt-
um sögnum af 25, og hélt hann því
meðaltali í tvö ár. Og einu sinni — að-
eins einu sinni — auðnaðist honum hið
ótrúlega. Dag nokkurn kom hann af til-
viljun inn í tilraunastofuna, þar sem
Rhine var að vinnu sinni, og fór laus-
lega í gegn um einn spilastokk. Hon-
um mistókst 5 sinnum í röð. Rhine á-
lasaði honum fyrir þetta, tók spila-
stokk og sagði: ,,Ég skal veðja 100
dollurum um það, að þér getið ekki
sagt rétt til um þetta spil“.
Pearce sagði rétt til um spilið. —
Rhine veðjaði aftur, og Pearce sagði
rétt til um hið næsta. Fimm sagnir
réttar. Og 10 og 15 og 20. Þegar Rhine
hafði snúið við síðasta spilinu og lagði
frá sér stokkinn, voru báðir mennirnir
náfölir, skjálfandi, yfirkomnir af geðs-
hræringu, því að Pearce hafði sagt rétt
til um 25 spil af 25 og þar með annað-
hvort sannað tilveru óskilvitlegrar
skynjunar eða þá ratað á hinn eina
rétta af 298 023 223 876 953 125 mögu-
leikum, sem til eru samkvæmt hinu
stærðfræðilega lögmáli.
,,Þetta geri ég aldrei framar", sagði
Pearce við Rhine að tilrauninni lok-
inni. Og hann efndi það. Hann sótti
ekki heldur þá 2500 dollara, sem hann
hafði unnið.
í skýrslum tilraunastofunnar má
finna tugi dæmi um menn, sem náð
hafa sérstaklega mörgum réttum sögn-
um í eitt og eitt skipti, og þar má líka
finna háar meðaltalstölur, en Rhine
telur, að einungis fimmti hver maður
hafi þessa óskilvitlegu gáfu, svo að
nokkru nemi, þó að hún kunni að vera
falin í hverjum manni.
Til þess að útiloka alla möguleika
á því, að tilraunapersónurnar gætu afl-
að sér vísbendinga um spilin, tók dr.
Rhine að gera tilraunir þessar á löngu
færi. Viðtakandinn, Pearce, var látinn
sitja í einni byggingu Duke-háskólans,
í hér um bil 90 metra fjarlægð frá send-
andanum, og skyldi hann segja til á
60 sekúndna fresti, en á sama fresti
sneri sendandinn spilum sínum. Komst
hann fast að 10 réttum sögnum af 25
að meðaltali. Á 230 metra færi urðu