Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 50

Tímarit Máls og menningar
olnbogum, lét fallast örmagna djúpt í fiðursængina og sló sundur gæsalöpp-
unum. Augun syntu í votum hvörmum, munnurinn herptist, og Sveinn undir-
bjó líkama hennar af kostgæfni og ætlaöi sér loksins einhvern unað innan
gæsalappa. En þegar limur hans stóð innan gæsalappa varð hann fyrir snöggu
raflosti, sem kastaði honum á bakið.
Hunzkastu þá í frystihúsið, sagði hún. Kannski kanntu betur til verka þar.
Sveinn andvarpaði með þungan hjartslátt, ruglaður í höfði og máttvana í
hnéskeljunum, og hugsaði með sjálfum sér þótt hann segði ekkert: þetta hafa
verið taugaviðbrögð, ég var of yfirspenntur.
Mánuðir liðu, og á þeim tíma höfðu raflost lamað líkamsþrek hans svo
gersamlega, að hann treysti varla fótunum til að standa við flökun, hann
trúði vinnufélögum sínum, þegar þeir sögðu, að kerlingin væri að ganga af
honum dauðum í rúminu, og því væri bezt að losna við hana.
Mitt í páskahrotunni varð Katrín veik. Og af því að mikil næturvinna var
framundan reiddist Sveinn veikindunum, sem hann áleit vera uppgerð sér til
bölvunar.
Ég læt bara sækja ljósmóðurina handa þér, sagði hann, og lét ekki þar við
standa, heldur framkvæmdi hótanir um að gjalda henni niðurlægingu með
niðurlægingu. En ljósmóðirin sá hvers kyns var, hitaði vatn í kartöflupottin-
um, þrýsti hnefa ofarlega á kviðarholið, sprautaði vökva í læri Katrínar til að
herða sóttina og skipaði henni að skríða á hnj ám og olnbogum fram og aftur
um rúmasamstæðuna. Að því loknu drakk Katrín fullan hitabrúsa af sitrónu-
tei. Með öllu þessu jukust hríðirnar, og ljósmóðirin þrýsti báðum hnefum á
bringubeinið aðvísandi að grindinni, sem hún hafði alltaf haft of þrönga.
Hún þrýsti í fimmta sinn þegar kúla á stærð við tvíblóma hænuegg skauzt
af miklu afli í fótagaflinn. Þar ætlaði ljósmóðirin að grípa kúluna, sem hún
hélt vera æxli, sem losnað hefði úr móðurlífi við þrýstinginn, en fékk heiftar-
legt raflost í fingurgómana, sem samstundis urðu kolsvartir. Þá þreif hún
handklæði, ekki af baki dottin enda öllu vön, reyndi að sópa kúlunni úr rúm-
fatabeðjunni niður í koppinn til að kæla hana, en kúlan skauzt undan högg-
um hennar, hoppaði um rúmbríkurnar með ærandi hljóði og faldi sig í ljósa-
krónunni. Þá gafst ljósmóðirin hreinlega upp og hringdi í Eðlisfræðistofnun
fslands, greindi forráðamönnum hennar lauslega frá útliti og frávirkniseigin-
leikum kúlunnar, sérfræðingarnir könnuðust ekki við fyrirbrigðið, en vissu
að sumir málmar eru gæddir vissri fælni, og þess vegna komu þeir á vett-
vang ásamt fæðingalækni og nálguðust kúluna í ljósakrónunni með tækjum
sínum og tókst að hrekja hana niður í rúmið. Þeir störfuðu allan daginn, og
40