Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 76

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 76
Tímarit Máls og menningar liugsar með sér: „Skelfing er að sjá þennan Bibi, þennan pottorm! Hann á sjálfsagt eftir að þroskast dálítið sem einstaklingur, en hann hefur þegar öll einkenni sinnar manngerðar, öll einkenni listamanna. Hann er tignarlegur og auðvirðilegur í senn, loddari gæddur náðargáfu, fullur fyrirlitningar en jafnframt setinn leyndum eldmóði. En þetta má ég ekki skrifa, þetta er allt of snjallt. Æ, þið megið trúa mér, að ég hefði sjálfur orðið listamaður, ef ég væri ekki svona glöggskyggn ...“ Nú hefur undrabarnið lokið leik sinum og í salnum dynur á sannkallað óveður. Hann verður að koma hvað eftir annað fram fyrir skerminn. Maður- inn með gljáhnappana rogast inn með fleiri blómsveiga, fjóra lárviðarsveiga, lýru, sem er vafin úr fjólum og rósavönd. Hann getur ekki annað því einn að færa undrabarninu allar þær gjafir sem berast. Umboðsmaðurinn kemur honum til hjálpar, birtist í eigin persónu á sviðinu. Hann hengir lárviðar- sveig utan um háls Bibis, hann strýkur blíðlega svart hár hans og skyndi- lega verður hann sem ofurliði borinn: Hann lýtur niður og kyssir undra- barnið svo að smellur í, kyssir það beint á munninn. Þá verður óveðrið í salnum að fellibyl. Þessum kossi lýstur niður í salinn eins og rafmagns- straum, sem hríslast um taugar fjöldans. Tryllingsleg hávaðaþörf nær tökum á fólkinu. Drynjandi húrrahróp kveða við í æðislegum lófagnýnum. Nokkrir j afnaldrar Bibis, lítil hversdagsleg börn, veifa vasaklútum sínum . .. En gagnrýnandinn hugsar með sér: „Auðvitað hlaut að koma að þvi að um- boðsmaðurinn kyssti hann. Gömul áhrifamikil brella. Æ, já, herra trúr, ef ég væri bara ekki svona glöggskyggn! “ Og þá eru tónleikar undrabarnsins á enda. Þeir hófust klukkan hálf átta, klukkan hálf níu er þeim lokið. Sviðið er hlaðið blómsveigum og tveir litlir blómapottar standa á lampastæðum flygilsins. Bibi leikur að lokum aukalag eftir sjálfan sig. Það er „Grísk rapsódía“, sem endar á gríska þjóðsöngnum. Landar Bibis, sem viðstaddir eru, verða að sitja á sér að taka lagið, af því að þetta eru svo virðulegir tónleikar. En þeir bæta sér það upp í lokin með því að fremja gríðarlega háreysti, taumlausan gauragang, og sýna þannig þjóðrækni sína á opinberum vettvangi. En roskni gagnrýnandinn hugsar með sér: „Auðvitað hlaut að koma að þjóðsöngnum. Það er slegið á aðra strengi, neytt allra bragða til að vekja hrifningu. Ég ætla að skrifa að þetta sé ólistrænt. En hver veit nema þetta sé einmitt listrænt. Hvað eru listamenn annað en réttir og sléttir trúðar. Gagnrýni er öllu æðri. En ekki má ég skrifa það.“ Og hann hypjar sig á burt í slettóttum buxunum. Nú er búið að kalla undrabarnið fram níu eða tíu sinnum. Því er tekið að 66
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.