Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 77

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 77
U ndrabarnið hitna í hamsi og hættir nú að hverfa bak við skerminn, og fer niður í sal til mömmu og umboðsmannsins. Fólkið stendur á milli stólanna, sem það hefur stjakað í allar áttir. Það klappar og ryðst áfram svo að það geti skoðað Bibi í nálægð. Suma langar líka til að skoða prinsessuna. Fyrir framan sviðið myndast tvær þéttar hvirfingar utan um undrabarnið og utan um prinsess- una, og ekki er gott að sjá hvort þeirra það er, sem kallar saman þessa hirð. En hirðmærin víkur sér að Bibi samkvæmt skipun. Hún strýkur og togar svolítið í silkijakkann hans til að gera hann hirðhæfan, leiðir hann fyrir prinsessuna og gefur honum, alvarleg í bragði, vísbendingu um að kyssa á hönd hennar hátignar. „Hvernig ferðu að þessu, barn?“ spyr prinsessan. „Dettur þér þetta ósjálfrátt í hug, þegar þú sezt við hljóðfærið?“ — „Oui, Madame“, svarar Bibi upphátt. En hann hugsar með sjálfum sér: „Æ, hvað þú ert vitlaus, gamla prinsessa ...!“ Síðan snýst hann á hæli, feiminn og óháttvís, og fer aftur til síns vandafólks. Úti í fatageymslunni er örtröð og ringulreið. Sumir ota fram númerum sínum, aðrir taka opnum örmum á móti loðkápum, klútum og skóhlífum, sem þeim er rétt yfir borðið. Einhvers staðar stendur píanókennarinn í kunningjahóp og gagnrýnir tónleikana: „Hann er nú ekki mjög frjór,“ segir hún hárri röddu og skimast um ... Tveir bræður, háðir klæddir einkennisbúningi lautinanta, standa fyrir framan stóran veggspegil og hjálpa ungri tiginmannlegri systur sinni að klæðast samkvæmiskápu og loðskóm. Hún er forkunnarfögur — augun stál- blá og andlitið reglulegt —, þetta er hreinræktuð aðalsmær. Þegar hún er komin í fötin, bíður hún eftir bræðrum sínum. „Stattu ekki svona lengi fyrir framan spegilinn, Adolf,“ segir hún lágt og gremjulega við annan þeirra. Hann getur ekki slitið sig frá snoturri einfeldningslegri spegilmynd sinni. Jæja, það er naumast! Adolf lautinant finnst nú að hún geti náðarsamlegast beðið á meðan hann leyfi sér að hneppa að sér einkennisfrakkanum! Síðan halda þau af stað. Úti á götu flöktir dauf skima bogaljósanna í snjómugg- unni. Adolf lautinant brettir upp frakkakraganum, stingur höndum í ská- setta vasana og bregður svo á leik, stígur fáein steppspor á svellinu, til að halda á sér hita. „Að sjá þelta barn!“ hugsar stúlka sem gengur á eftir þeim í fylgd skugga- legs ungmennis. Hún er ógreidd og vingsar handleggjunum á göngunni. „Þetta er barn, sem hægt er að láta sér þykja vænt um. En þarna inni var aftur barn, sem hægt er að sýna lotningu ...“ Og hún segir sterkri, hljóm- lausri röddu: „Við erum öll undrabörn, við sem sköpum list.“ 67
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.