Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 99

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 99
sögunnar, þá liggur henni alltaf eitthvað á hjarta. Ilún hefur alltaf eitthvað að segja. Sögur hennar eiga það sammerkt við kvæð- in, að hvort tveggja er hitað af samúð með persónunum, ást á efninu. Með Púnkti á skökkum staS verður að vísu nauntast sagt, að nein einstigi hafi ver- ið klifin á sigurhæðir nvstárleikans, hvorki um form né efnismeðferð. En líkt og í KvæSum, hefur Jakobína íundið túlkunar- aðferð óbundna málsins við sitt hæfi. Stíll hennar er hispurslaus, alþýðlegur, kjarn- mikill, viðfelldinn og venjulega orðfár. Það er aðdáunarvert, að önnttm kafin einyrkja húsfreyja og móðir í sveit skttli senda frá sér sögur eins og þessar á miðj- ttm sjöunda tug tuttugustu afdar. Þóroddur GuSmundsson. Steingríuiur Thorsteinsson „Skáld koma og fara,“ segir Davíð, og það mun eiga við um Steingrím Thorsteinsson mörgum fremur. Hann var um langt skeið dáður sem þjóðskáld, en á þeirri hálfu öld sem liðin er frá dauða hans virðist stjarna hans hafa lækkað jafnt og þétt þar til nú á síðustu árum að augu manna eru að opnast á ný fyrir skáldkostum hans. Og bók Hann- esar Péturssonar um líf hans og list á vafa- laust eftir að hjálpa mörgum til að sjá hann í nýju, bjartara og sannara Ijósi.1 Steir.grímur var fæddur og alinn upp vestur á Arnarstapa á Snæfellsnesi. Stór- brotin náttúrufegurð æskustöðvanna geng- ur eins og voldugur undirstraumur gegnum ljóð ltans. Hún seiddi frant í huga skáldsins myndir sem ein kynslóð á eftir að taka í arf frá annarri: 1 Iíannes Pétursson: Sleingrímur Thor- stcinsson, líj hans og list. Bókaútgáfa Menningarsjóðs, 1964. 292 bls. Umsagnir um bækur ViS hajiS ég sat fram á sævar-bergs stall Og sá út í drungann, Þar brimaldan stríSa viS ströndina svall Og stundi svo þungan. Hann flyzt til Danmerkur tvítugur að aldri og dvelst þar í rúma tvo áratugi. Þar yrkir hann hin fegurstu Ijóð um land sitt og þjóð, hvetur ltana til dáða og sendir henni kveðjur á geislavængjum vorgyðjunn- ar. Danagrund reynist honum góð fóstra, hann kann vel að meta hlýju hennar og mildi, en hann er útlagi: Þeir yndistöjrar eigi samt mér jróa, Því andi minn á hnúkaláSi dvelur, Þar þungur joss í þröngu gili dunar. segir hann í „Kvöldhugsun", ljóði sem af einhverjum ástæðum hefur aldrei orðið al- ntenningseign, ef til vill af því að það er sonnetta en ekki söngtexti. Með heimförinni urðu mik.il þáttaskil í ævi skáldsins. Ilann varð kennari við lærða skólann og síðar rektor hans, og hefði sjálf- sagt fáa grunað slíkt þegar hann gerðist cinn af forsprökkunum í pereatinu fræga 1850. Vitaskuld sér hann nú margt frá öðru horni þegar heim er komið, og andrúmsloft- ið á hnúkaláði finnst honum ekki ævinlega sem heilnæmast en það megnar ekki að drepa skáldanda hans í dróma. Enn breiðir náttúra landsins faðminn móti honum: Þú, hlájjallagcimur! meS heiSjökla hring, Um hásumar jlý ég þér aS hjarta. Hann lifir yndisleg kvöld, að loknum önn- ttm dagsins, á gönguferðum í nágrenni bæjarins, og enn er það hafið sem heillar: Sólu særinn skýlir, SíSust rönd er byrgS. Það þarf ekki rnikið ímyndunarafl til þess að sjá fyrir sér aldurhnigið skáld og hæru- hvítt sitja á steir.i í flæðarmálinu og horfa vestur yfir flóann þangað sem Snæfellsjök- 89
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.