Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Síða 99

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Síða 99
sögunnar, þá liggur henni alltaf eitthvað á hjarta. Ilún hefur alltaf eitthvað að segja. Sögur hennar eiga það sammerkt við kvæð- in, að hvort tveggja er hitað af samúð með persónunum, ást á efninu. Með Púnkti á skökkum staS verður að vísu nauntast sagt, að nein einstigi hafi ver- ið klifin á sigurhæðir nvstárleikans, hvorki um form né efnismeðferð. En líkt og í KvæSum, hefur Jakobína íundið túlkunar- aðferð óbundna málsins við sitt hæfi. Stíll hennar er hispurslaus, alþýðlegur, kjarn- mikill, viðfelldinn og venjulega orðfár. Það er aðdáunarvert, að önnttm kafin einyrkja húsfreyja og móðir í sveit skttli senda frá sér sögur eins og þessar á miðj- ttm sjöunda tug tuttugustu afdar. Þóroddur GuSmundsson. Steingríuiur Thorsteinsson „Skáld koma og fara,“ segir Davíð, og það mun eiga við um Steingrím Thorsteinsson mörgum fremur. Hann var um langt skeið dáður sem þjóðskáld, en á þeirri hálfu öld sem liðin er frá dauða hans virðist stjarna hans hafa lækkað jafnt og þétt þar til nú á síðustu árum að augu manna eru að opnast á ný fyrir skáldkostum hans. Og bók Hann- esar Péturssonar um líf hans og list á vafa- laust eftir að hjálpa mörgum til að sjá hann í nýju, bjartara og sannara Ijósi.1 Steir.grímur var fæddur og alinn upp vestur á Arnarstapa á Snæfellsnesi. Stór- brotin náttúrufegurð æskustöðvanna geng- ur eins og voldugur undirstraumur gegnum ljóð ltans. Hún seiddi frant í huga skáldsins myndir sem ein kynslóð á eftir að taka í arf frá annarri: 1 Iíannes Pétursson: Sleingrímur Thor- stcinsson, líj hans og list. Bókaútgáfa Menningarsjóðs, 1964. 292 bls. Umsagnir um bækur ViS hajiS ég sat fram á sævar-bergs stall Og sá út í drungann, Þar brimaldan stríSa viS ströndina svall Og stundi svo þungan. Hann flyzt til Danmerkur tvítugur að aldri og dvelst þar í rúma tvo áratugi. Þar yrkir hann hin fegurstu Ijóð um land sitt og þjóð, hvetur ltana til dáða og sendir henni kveðjur á geislavængjum vorgyðjunn- ar. Danagrund reynist honum góð fóstra, hann kann vel að meta hlýju hennar og mildi, en hann er útlagi: Þeir yndistöjrar eigi samt mér jróa, Því andi minn á hnúkaláSi dvelur, Þar þungur joss í þröngu gili dunar. segir hann í „Kvöldhugsun", ljóði sem af einhverjum ástæðum hefur aldrei orðið al- ntenningseign, ef til vill af því að það er sonnetta en ekki söngtexti. Með heimförinni urðu mik.il þáttaskil í ævi skáldsins. Ilann varð kennari við lærða skólann og síðar rektor hans, og hefði sjálf- sagt fáa grunað slíkt þegar hann gerðist cinn af forsprökkunum í pereatinu fræga 1850. Vitaskuld sér hann nú margt frá öðru horni þegar heim er komið, og andrúmsloft- ið á hnúkaláði finnst honum ekki ævinlega sem heilnæmast en það megnar ekki að drepa skáldanda hans í dróma. Enn breiðir náttúra landsins faðminn móti honum: Þú, hlájjallagcimur! meS heiSjökla hring, Um hásumar jlý ég þér aS hjarta. Hann lifir yndisleg kvöld, að loknum önn- ttm dagsins, á gönguferðum í nágrenni bæjarins, og enn er það hafið sem heillar: Sólu særinn skýlir, SíSust rönd er byrgS. Það þarf ekki rnikið ímyndunarafl til þess að sjá fyrir sér aldurhnigið skáld og hæru- hvítt sitja á steir.i í flæðarmálinu og horfa vestur yfir flóann þangað sem Snæfellsjök- 89
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.