Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 121

Ú rklippur
Sjónvarpsslys
„Sjóvarpsmálið" hefur rcynzt ríkisstjórn-
inni örðugra viðfangs en forsætisráðherra
hefur víst búizt við þegar hann hélt ræðu
sína um „reykinn af réttunum" fyrir einu
ári. Leyfi ríkisstjórnarinnar til handa
bandaríska hemum að reka sjónvarpsstöð
fyrir Islendinga sýndi sem sé of glöggt
hvaða þjóðarhagsmunum eru veitt fyrstu
forréttindi á fundum íslenzkrar ríkisstjórn-
ar. Þetta var of beiskur kaleikur handa
fjölmörgum stuðningsmönnum rikisstjórn-
arinnar, kommúnistagrýlan brást gjörsam-
lega, og Morgunblaðinu hefur ekki tekizt
að breiða blæju virðuleikans yfir þessi af-
glöp. Einhver eftirtektarvcrðasta grein sem
hirzt hefur um þetta mál kom einmitt í
Morgunblaðinu 13. marz í vetur. í lok
hennar ber höfundurinn, Sigurður Líndal,
fram nokkrar spurningar, sem koma beint
við kjarna málsins. Niðurlag greinarinnar
er á þessa leið:
MorgunblaSiS hejur heldur vcriS
sjónvarpi þessu ldiShollt; vœgar verSur
víst ekki hœgt aS komast að orði en
segja, að blaðið hafi sýnt sjónvarpi
þessu velviljaS hlutleysi. Þess er t. d.
getið sJ. sunnudag, í hálfgerðum af-
sökunartón, að blaðið hafi léð greinum
gegn sjónvarpinu rúm, þótt sumar hafi
verið býsna barnalegar, eins og í blað-
inu stendur (vonandi hafa skynsamleg-
ar greinar Vignis Guðmundssonar og
annarra sjónvarpsunnenda vegið þar
nokkuð á móti).
Nú er hins vegar ástæðulaust að
ganga fram í sjónvarpsmáli þessu með
einhverju offorsi og gjarnan má byrja
á byrjuninni. Sá vilji þúsunda manna,
sem lýtur að því, að hér skuli vera út-
lent sjónvarp, er sem sagt ekkert óum-
breytanlegt fyrirbœri. Á þennan vilja
jólksins má hafa áhrif og sá aðili hér á
landi, sem þar getur öðrum fremur að
unnið, er einmitt Morgunblaðið. Upp-
hafið skyldi því vera þetta: Að Morg-
unblaðið hverfi frá sinni velviljuðu
lilutleysisstefnu gagnvart varnarliðs-
sjónvarpi þessu, hætti að boða Islend-
ingum mcnningarlegt andvaraleysi mcð
fullyrðingum, scm ekki fá slaðizt, og
taki að veita þjóðinni þá leiðsögn í
menningarefnum sem hún sýnilega
þarfnast.
Gjarnan mœtti byrja á því að fá ná-
kvœma skýrslu um tildrög slyss þess eða
óhapps, „þegar sjónvarpinu var dengt
á innlendan markað augsýnilega mjög
að vanhugsuðu máli“. Einn þáttur þess
slyss var sá, að Alþingi var sagt ósatt
og beitt blekkingum. Hver átti þar upp-
tökin? Skyldi það gerast oft, að Alþingi
sé blekkt til að taka ákvarðanir? Ef
slíkt kemur fyrir, er það þá látið alger-
lega óátalið? Hefur enginn þingmaður
neitt við slíkt að athuga? Svör við þess-
um spurningum snerta ekki eing'óngu
sjónvarpsmál þetta, heldur gætu þau
einnig verið þáttur í almennum póli-
lískum þrifnaðarráðstöjunum.
Ekki þarf að taka fram að við þessum
spurningum hafa engin skýr svör fengizt,
og var þó boðað til sérstaks fundar með
menntamálaráðherra til að kryfja hann
sagna.
111