Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 75

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1965, Blaðsíða 75
UndrabarniS ráðstafað á æðri stöðuin. Guð úthlutar gjöfum sínum að eigin geðþótta, við megum okkar einskis, og það er engin skömm að því að vera venjulegur maður. Þessu er svipað farið og um Jesúbarnið. Enginn þarf að blygðast sín fyrir að lúta því. En hve það er einkennilega notalegt að hugsa til þess arna!“ — Hann áræðir ekki að hugsa: En hve það er sætt! — Það væri hneykslan- legt, ef gamall klunnalegur karl notaði orðið „sætt“. En honum finnst það nú einmitt sætt! Það er það sem honum finnst! „List ...“ hugsar kaupsýslumaður með páfagauksnef. „Já, svona smávegis gling-gling-gló og hvítt silki er auðvitað til unaðsbótar í tilverunni. Þar að auki fer hann ekki illa út úr þessu. Rösk fimmtíu sæti á tólf mörk — það eitt eru samtals sex hundruð mörk, og við það bætist allt hitt. Frá því dregst svo leigan á salnum, lýsing og efnisskrá — en samt verða að minnsta kosti efíir þúsund mörk nettó. Ekki má gleyma því.“ „Jæja, hann stælir nú Chopin eftir beztu getu!“ hugsar píanókennarinn, nefhvöss kona, komin á þann aldur, að skynsemi hennar er tekin að skerp- ast og vonirnir fá hægt andlát. „Það er óhætt að segja að hann sé ekki sér- lega frjór. A eftir ætla ég að láta skoðun mína í ljós með þessum orðum: „Hann er nú ekki mjög frjór“. Það lætur vel í eyrum. Auk þess er hand- stillingin algerlega óskóluð. Það á að vera hægt að leggja smámynt ofan á handarbakið . .. Ég skyldi láta hann kenna á reglustikunni.“ Og þarna situr stúlka sem lítur út eins og vaxmynd. Hún er enn á æsku- skeiði og stendur þessvegna í stríði við tilfinningar sínar og henni hættir til að velta fyrir sér feimnismálum. Nú laumast hún til að hugsa: „Hvað í ósköpunum er þetla! Hvað er þetta sem hann er að leika! Það er ástríðu- þungi í leik hans, það er auðheyrt! En hann er aðeins barn, eða hvað?! Ef hann kyssti mig, væri það rétt eins og litli hróðir minn væri að kyssa mig, — það væri enginn koss. Eru þá til óbeizlaðar ástríður, ástríður, sem eru sjálfstætt afl, sem beinist að engu því sem jarðneskt er, og opinberast í innfjálgum barnaleik? ... Jæja, ef ég segði þetta upphátt, yrði mér skipað að taka lýsi. Það væri eftir öðru í þessum heimi.“ Upp við eina súluna stendur liðsforingi. Hann virðir fyrir sér sigursælt undrabarnið og hugsar með sér: „Þú ert einhvers virði og það er ég líka. Við erum það báðir, hvor á sinn hátt!“ Svo lætur liann sér nægja að slá saman hælunum og votta undrabarninu þá virðingu sem hann ber fyrir öll- um ríkjandi máttarvöldum. En þarna situr líka gagnrýnandi í boðssæti sínu. Hann er maður roskinn, klæddur snjáðum svörtum jakka og kryppluðum slettóttum buxum, og hann 5 TMM 65
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.