Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Side 62

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Side 62
Tímarit Máls og menningar Hvílík synd var mjer slíkt./ Hvort sefur ei dóttir hjá arni?“ Þótt konan viðurkenni að með barneigninni, þ.e.a.s. með því að takast á hendur hefðbundið kvenhlutverk, séu henni allar leiðir lokaðar er ekki þar með sagt að hún elski ekki barnið, enda er hún staðráðin í að láta óhamingju sína aldrei bitna á því: En þú — ó, hin saklausa sætan mín smá, skalt sannlega aldrei það finna, að móðir þín nálspor hvert telji og tár, sem til þín hún átti að vinna. Því auðvitað er það ekki saklausu barninu að kenna hvernig komið er fyrir móðurinni. Þar er við ytri aðstæður og ríkjandi hugmyndafræði að sakast, sem þvinga konuna til að velja á milli barns og frelsis. Móðurhlutverkið krefst allrar orku konunnar. Það er sama hvað hún leggur sig fram, alltaf er eitthvað ógert. I ljóðinu er þetta táknað með mynd af konunni við útsaum sem engan enda tekur: Hjer vantar enn legg, hjer vantar enn rós að verði' henni línið við hæfi; jeg vildi, að mitt blessaða litla ljós æ ljúfan og rótt við það svæfi. Vísunin í ævintýrið um Mjallhvíti býður upp á frekari túlkun á ljóðinu. Dauði drottningarinnar í ævintýrinu eftir að hún hefur fætt Mjallhvíti og samsömun móðurinnar í Hlaögubur með henni benda til að móðirin sé einnig á einhvern hátt dáin. Endurtekningin „til blóðs til blóðs“ sem kemur tvisvar fyrir í ljóðinu ljær því draugalegt yfirbragð og styður þá túlkun að ljóðmælandinn sé að vissu leyti draugur. Móðirin er dáin í þeim skilningi að hún er lokuð inni í móðurhlut- verkinu sem hún veit að hún kemst ekki út úr til að sinna því sem hugur hennar stendur til, hvort sem það nú er að sækja gullið í Rín eða yrkja ljóð. Um leið og móðurhlutverkið færir henni hamingju lokar það hana inni. Hún horfir aðeins á heiminn í gegnum gluggann og aðstæðurnar drepa sköpunargáfu hennar. Ljóðinu lýkur þannig: Hver veit nema sumardís ætli mig enn á útleið í far sitt að taka. Jeg bý mig í álfheimi undir þá för, þar ætla‘ jeg að starfa og vaka.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.