Tímarit Máls og menningar - 01.05.1987, Blaðsíða 99

Ad kunna skil á sínu skaz-i
12. Bls. 67: meiri geðheilsan í familíunni. En ef hún er frásagnarverð er það
samt af því hvað hún er normal.
Bls. 68: hvenær er núnai Sbr. II. nr. 1 og III.1.
13. Sjá I.3.a) c.
Bls. 71: sbr. I.3.e) og sbr. líka næsta kafla. Of mikið?
14. Líklega er rétt að Stefán drepi köttinn. En af hverju hengist ekki kött-
urinn. Einum of?
15. Bls. 78: þó ég hafi ekki verið áhugamaður um bíla. Dálítið skrýtin
setning, sbr. II. nr. 1. — En vel að merkja Svafar frændi: mér finnst ansi
vel á honum haldið út í gegnum söguna.
16. Bls. 87: botna ekki alminlega í flöskum og sjónvarpsdagskrá.
17. Svaka kafli. En er ekki tómatflaskan á bls. 97 einum of?
18. Bls. 101: Stebbi er á 17da árinu.
21. Bls. 112: hafði dáið í grettu: af hverju ekki búið að leggja líkið til?
Hugsanir Stefáns ansi óklárar. Kötturinn of billegur, óþarfa áhersla á
14. kafla.
22. Bls. 115: sjá I.3.a).
23. Bls. 118: fallið í áliti. Dauflega orðað. Hrapar hann ekki eða hrynur.
24. Sjá áður um Svafar. Samt veit ég ekki um þessa svefnsenu . . . Og þó.
Skýrir upphaf næsta kafla hana nógu vel?
26. Kjallarameistari og myndin: einum of? Væri betra að einhver segði alla
söguna?
27. Vel að merkja: íþróttavöllurinn held ég næstum að sé OK út í gegn.
28. Fínn kafli. En af hverju þekkir Bjössi ekki Stefán úr því þeir höfðu
svona mikið saman að sælda krakkar. Þekktust þeir minna en Stefán (og
jafnvel höf.) heldur?
29. Bls. 145: dettur Stefáni í alvöru í hug að biðja Viðar fyrirgefningar? Eg
held ekki.
32. Bls. 153. Sbr. 1.4.
Bls. 154: af hverju venst Stefán ekki reiðsögunum? Hann gerir það sjálf-
sagt ekki, hann er ekki svoleiðis strákur. En ekki skæla samt út af
Helgu, sbr. 5. bls. 28 að ofan og etv. víðar, sbr. líka næsta kafla.
Schluss-final
Miklu hefði ég frekar kosið að spjalla við Ólaf Gunnarsson en gera þessar
skriflegu aths. Þær ber sem sé að taka eins og þær eru talaðar. En ég held
þetta sé ansi innviðagóð saga og hef reyndar fengið á henni vaxandi áhuga
með lestrinum. I svipinn finnst mér að vandamál höf. sé að þræða á milli
þess að segja o/og van. Margt það fruntalegasta í sögunni held ég stafi af því
TMM VII
225