Tímarit Máls og menningar - 01.05.1987, Síða 100

Tímarit Máls og menningar
að sagt sé um of. Aftur á móti finn ég hvergi til þess að neitt sé van-sagt.
Þvert á móti held ég að honum láti vel að gefa hlutina í skyn, segja þá á milli
atvika, orða, setninga, sbr. lýsingar á Pésa, pabba Stefáns og Svafari. Ég held
að lýsingin á mömmu Stefáns og Helgu og sambandi hans við þær geti
unnið mikið á að því að dregið sé úr því sem segir berum orðum, sbr. geð-
veiki og sifjaspell. Eins og fyrr var sagt: merking þessarar sögu er öll í því
normala, þegar hún verður ab-normal hættir að vera gaman. En hún á að
geta orðið öll góð. Og er komin vel á veg með það.
Best að hér komi amen,
12. nóvember 1979,
Ólafur Jónsson
Gælunafnið
Athugasemdir vegna athugasemda Ólafs Jónssonar
Jú takk ég held ég hafi getað notast við þetta mest allt, þó með undantekn-
ingum:
1. Kjallarameistarinn. Mér hefur verið sárt um að breyta Meistaranum
mikið. Hann er jú demón sögunnar. Þó lagfærði ég „hrákasenuna".
2. Mamma: Ég breytti krabba í hjartabilun og umskrifaði einn spítalakafl-
ann að mestu. En mamma er biluð vegna þess að hún er með þessa ofsa
valbrá og nuddar í Stefáni vegna þess að hún er ekki „eins og fólk er
flest“.
3. Strákarnir í timbrinu. Ég hef ekki viljað dauðhreinsa þá. Ég hef unnið á
íslenskum vinnustöðum og þó sagan sé langt frá því að vera selfbiografía
þá held ég að það séu ekki miklar ýkjur í klámi og hrekkjum. En ég dró
úr hryllingi víða í bókinni og held að hann sé ekki falskur núna. Þar sem
hann skiptir máli.
Athugasemdir II.
1. Ég er farinn að fá af því áhyggjur að Stefán sé ekki nógu huglaus og faðir-
inn ekki nógu skelfilegur. Þess vegna komi lokaatriði lesanda ekki nógu
mikið á óvart. Er þetta rétt?
2. Ég frétti að menn hefðu ekki verið hrifnir af viðbótinni „sveindóms-
raunir". Hvers vegna ekki? En það má vel vera að þessi kafli sé
endurtekning á sjoppusenunni bls. 69 og lokaatriðinu í kafla 28. Eða
hvað?
226