Tímarit Máls og menningar - 01.05.1987, Blaðsíða 113

Skuggar
skrönglaðist út úr bílnum og hann var ruglaður og hann fann að líð-
anin fór síversnandi og Palli Pé varð að geta reddað honum.
Einhvern veginn vissi hann að hann hafði fundið staðinn og hann
opnaði garðshliðið og gekk að húsinu. Skömmu síðar sat hann á
hvítum garðstól úti í garðinum og horfði á vætuna leka eftir plasthúð-
uðum stólarminum. Mild blaut birtan sem barst frá fjarlægum götu-
ljósunum skerpti drættina í teknu andliti hans og setti hann í fókus
skugga og þoku. Hann fiskaði eldspýtnastokk og sígarettupakka upp
úr gallabuxnavösunum, formælti köldum rakanum og kveikti sér í
sígarettu. Hendurnar skulfu og hann átti erfitt með að tendra eld-
spýtu og erfiði hans bar ekki árangur fyrr en í þriðju tilraun. Þá saug
hann græðgislega ramman sígarettureykinn ofan í lungu og litaðist
um í garðinum. Palli Pé var ekki heima. Og hann beið og var hrædd-
ur.
Hann heyrði dauft fótatak á garðstígnum og spratt upp. Palli Pé
(hélt hann) stóð þarna í jakkafötum og með skjalatösku og horfði
rólega á hann. Hann ræskti sig vandræðalega. Þarna ee . . . Gústi
sagði mér að tala við þig. Mig vantar eiginlega . . . Hann þagnaði og
var óstyrkur. Palli Pé lét hringla í lyklum og virti Hemma fyrir sér.
Síðan brosti hann breitt, kom nær og tók þétt utan um mitti Hemma.
Komdu inn, sagði hann og horfði í augu hans, við sjáum til hvað við
getum gert. Og hann brosti enn breiðar.
Mölin rann til undir fótum hans og eitt andartak þóttist hann sjá
einhvern á bak við sig og leit skelfdur við. En þarna var ekkert . . .
aðeins hans eigin skuggi. Hann þokaðist framhjá ruslatunnuröðun-
um og bárujárnsklæddum veggnum og fór fyrir hornið. Hann settist
á tréstigann og hallaði sér að stálhurðinni. Hann vissi að þetta voru
bakdyr að verslun en það skipti engu. Mestu skipti að þetta var afsíð-
is. Hann tók upp sprautuna, fann nálina og tókst að sameina þetta
tvennt í eitt.
Hann vann hægt. Skalf ennþá en var ánægður. Þetta hafði farið bet-
ur en á horfðist en aldrei aftur Palli Pé. Aldrei.
Loks var allt tilbúið. Peysan og frakkaermin brett upp, beltisólin á
sínum stað og efnið uppleyst í sprautunni. Hann dró andann djúpt
og keyrði nálina inn.
239