Tímarit Máls og menningar - 01.09.1998, Qupperneq 77

SENDILL
Hún á eftir að hafa samband við þig, segir Steffí og horfir í áttina til
þjónsins. Einhver verður að hugsa um hana.
Henni líkar vel við þig, segir Steffí. Og þú hefur ekkert með málið að gera.
Með hvaða mál, segi ég.
Löggan hefur ekkert upp úr þér, bætir Steffí við svipbrigðalaus. Við
grípum aftur samtímis glösin okkar.
Daginn eftir er ég timbruð, en það skiptir engu. Ég fer aftur uppí en þyrfti
að setjast við tölvuna. Skilafresturinn fyrir þýðinguna færist nær og nær. Ég
þýði fagtexta. Úr þýsku, á þýsku, ensku og frönsku. Það er ekkert sérlega
skemmtilegt en bankareikningurinn minn þolir það ágætlega. Ekki síst
núna. Ég er búin að vera á rölti á mínussvæðinu um nokkra hríð. Bankinn er
mjög ánægður með það og ætlar á næstunni að krækja sér í dráttarvextina.
Ég er timbruð og svo hitti ég Mike og verð enn timbraðri. Ég gæti slitið
blöð af blómi. Ég elska hann, elska hann ekki, elska ...
Við fórum í bíó og myndin var ekki mikið betri en skapið í okkur. Á eftir
dró hann mig niður á rúmið til sín en ég klæddi mig ekki úr. Komdu, látum
okkur dreyma, sagði hann. En ég var löngu hætt að láta gabbast af því. Ég
geispaði hvað eftir annað en ákvað svo að vera góð við hann þrátt fyrir allt.
Ég var eins og kaldur engill yfir honum og fötin mín héngu á stólnum. Við
klæddum okkur aftur og hann kyssti mig svolítið.
Ég sit við tölvuna og verður ágætlega ágengt. Síminn hringir en ég tek ekki
upp tólið. Vinkona mín, sjálvirka símasvaran er líka heima. Ég held að hún
geti skemmt samborgurunum smástund.
Ég fer niður til Indverjans, það er komið hádegi, ég tek póstinn með mér. Á
meðan ég bíð eftir pöntununni opna ég bréfin, nýjasta nýtt í lottóinu og svo
hjartaslagið frá Telekom, símareikningurinn. Ekki veit ég hvernig þessir
eðalsvindlarar reikna en það er hreint út í hött að ég hafi talað svona mikið.
Til þess að borga svona reikning þyrfti maður að stunda eiturlyfjasölu.
Kort, ekki mjög langt að, frá Mike. Hann sendir mér oft kort, svona til
gamans. Gömul póstkort. í þetta sinn er söngkona framan á. Ekki um að
villast: Söngkona frá sjöunda áratugnum. Ég sný kortinu við og viti menn,
það er Melanie. Hæ Melanie, stendur á kortinu með rithönd Mike. Vissi ekki
að þú ættir svo æðislega fyrirmynd. Bestu kveðjur frá mér líka.
Svona er Mike. Mér finnst þetta sætt. Svo er þarna eitt bréf til viðbótar. Ég
opna það á meðan Indverjinn setur diskinn með kjúklingi í karrý fýrir
framan mig. Ég sé ekki eilífðarbrosið á vörum hans.
Halló Mel, les ég. Ég hugsa oft til þín. Hef svo góðan tíma til þess. Þetta er
bréf frá Sanne. Sú er gamansöm. Ég held áfram að lesa. Að því er virðist mun
ég dvelja hér eitthvað áfram. Ekkert vandamál með húsnæði.
Ég legg bréfið við hliðina á disknum. Byrja að borða. Annars verður
TMM 1998:3
www.mm.is
75