Skagfirðingabók - 01.01.1980, Blaðsíða 17
EINAR BALDVIN GUÐMUNDSSON Á HRAUNUM
Framan af búskaparárum sínum hafði hann ráðsmann í mörg
ár, Stein að nafni Guðmundsson, og sinnti þá sjálfur fremur
lítið landbúnaðinum, og mun svo hafa elt af þessu, eftir að
Steinn hætti ráðsmannsstörfum, sakir elli og blindu. Eftir að
synir hans komust upp, Guðmundur og Páll, og síðar Jón,
munu þeir hafa ráðið mestu um heyskapinn, en skepnuhirðingu
á vetrum höfðu ýmsir á hendi og fórst misjafnlega, eins og
gengur, þó mun aldrei hafa orðið heyskortur í búskapartíð Ein-
ars. Er og ágætt beitiland á Hraunum og fjörubeit sömuleiðis.
Þá var líka bráðapestin í algleymingi sínum, og fækkaði hún
oftast nær sauðfénu að vetrinum, jafnvel þó varlega væri sett
á að haustinu. En það tók að mestu leyti fyrir þennan vágest
á Hraunum, þegar Einar fór að bólusetja féð með vökva, sem
unninn var úr nýrum pestardauðra kinda. Mun hann hafa ver-
ið með þeim allra fyrstu mönnum hér á landi, sem það gjörðu.
Yarð sú aðferð á fáum árum algeng í öllum Skagafirði og víð-
ar, og var þessi aðferð notuð þangað til hið danska pestarbólu-
efni kom til sögunnar.
Fyrstur manna mun Einar hafa orðið í Fljómm til að nota
plóg og herfi, og enn fremur til að láta nota á sínu heimili
ávinnsluvél Gr'sla Sigmundssonar á Ljótsstöðum. Hann lét
mæla túnið og gjöra af því uppdrátt, með árituðum örnefnum.
Mældist það þá 45—47 dagsláttur. Mælinguna framkvæmdi
Jósef Björnsson, síðar skólastjóri á Hólum. Hann vann og með
plógnum og herfinu það, sem unnið var með þessum verkfærum
á Hraunum.
Æðarvarp
Einar Baldvin hafði mikinn áhuga fyrir æðarvarpi.
Aður en Einar byrjaði búskap, hafði Sveinn stjúpi hans, byggt
hólma í Miklavatni, á eyri einni lítilli, sem var úti í miðju vatninu.
Eyri þessi stóð sama og ekkert upp úr vatnsskorpunni, nema
15