Skagfirðingabók - 01.01.1980, Blaðsíða 198
SKAGFIRÐINGABÓK
var á Kálfshamarsvík, og er mun styttra þangað en til Sauðár-
króks.
Nokkra öngla keyptu þeir bræður af áhöfninni á 50 aura stykk-
ið, og þóttu þeir dýrir. Þeir héldu síðan til lands.
Fjórða daginn fór að kalda á norðaustan. Þá fóru þeir á Tryggva
að reyna að sigla inn með Skaganum og ná sér frá landi, en það
gekk illa. Þeir reyndu að draga hann á árabátnum út á meira
dýpi, en það gekk ekki heldur. Hann nálgaðist landið meira og
meira, en skammt fram undan voru Ketubjörg, þar sem þau
enda til norðurs á þrem klettadröngum, sem kallaðir eru Kögrar.
Þegar kaldinn fór að vaxa reyndu skipsmenn að halda Tryggva
eins nærri vindi og hægt var til að ná fyrir Kögrana, og tókst
það með naumindum.
Þegar Kögrunum sleppti, varð ljóst, að með sömu stefnu mundi
Tryggvi lenda undir Ketubjörgunum. Tvö anker voru um borð,
og voru þau nú bæði látin falla, og seglin tekin niður. Var skip-
ið þá umkringt boðum á bæði borð, og uppgangsveður að norð-
austan, beint á land, svo útlitið var ekki gott.
Um borð gekk mannskapurinn nú sem tryggilegast frá öllu,
og síðan var selflutt í land í Ketunni, því þar sáu aðkomumenn
bát, sem Ketubóndinn átti. Gengu þeir svo til bæjar í Kem, og
hittu Magnús Arnason bónda og tóku hann tali, því nú þurfm
peir að komast í síma. Þá var það ráð tekið, að tveir skipsmenn
færu gangandi vestur yfir Skagaheiðina daginn eftir til Kálfsham-
arsvíkur.
Nú var mannskapnum skipt niður á bæina, nema fjómm, sem
fóru aftur um borð og voru þar um nóttina. Um nóttina slitnaði
árabámrinn aftan úr skútunni og rak inn undir Kembjörg og
brotnaði þar. Urðu þeir, sem í Ketu voru, að fá bát Magnúsar
lánaðan til að fara milli skips og lands, en á nótmnni voru allir
í landi.
Hinn fimmta dag, að morgni, lagði skipstjórinn af stað við
annan mann vestur yfir heiðina, áleiðis til Kálfshamarsvíkur.
Þegar frá sjónum dró skall á þoka. Það er sagt um Skagaheið-
196