Skagfirðingabók - 01.01.1982, Qupperneq 70

SKAGFIRÐINGABÓK
íslendingum, er sú ályktun óhjákvæmileg, að rétt sé að líta á
beiðnina sem sóknarleik í yfirstandandi tafli þess gegn Skúla
fógeta og löndum hans. Bréf félagsins til Rentukammersins, ds.
14. febrúar 1756, staðfestir þetta. Félagsstjórnin ítrekar hér
beiðni sína um nýjan amtmann af dönskum eða norskum stofni
og lýsir því yfir, að hann þurfi að vera heiðarlegur og svo vel
launaður, að hann geti séð sómasamlega fyrir sér án hjálpar frá
félaginu eða landsmönnum og þurfi að vera óháður böndum
ætternis, vinfengis og einkahagsmuna, svo að hægt sé að treysta
á það, að hann skýri frá öllu viðvíkjandi Nýju innréttingunum,
afkomu landsmanna og samskiptum félagsins og íslendinga
nákvæmlega eins og það sé í raun og veru. Þá muni koma í ljós
ýmislegt, sem ekki sé hægt að sanna nú.1
Enda þótt Rentukammerinu þætti ekki ástæða til að taka vel
undir beiðnir félagsins, sem settar eru fram í bréfi þess 7. apríl
1755, virðist á hinn bóginn sem Kammerinu hafi þótt rétt, að
beiðni þess viðvíkjandi amtmannsembættinu yrði tekin til
greina. I marz 1756 lagði Rentukammerið tillögur fyrir konung
um að skipuð yrði nefnd til að fjalla um deilurnar, og í tillögu-
gerð sinni fjallar það einnig talsvert um bænarskrá félagsins 7.
apríl. Meðal annars minnist Kammerið hér á beiðni félagsins um
danskan og norskan amtmann á íslandi, og segir þar, að Magnús
Gíslason hafi að vísu gegnt embætti sínu þannig, að ekki sé
ástæða til að finna neitt að embættisfærslu hans. En á hinn
bóginn hefði félagið enga ástæðu til að kvarta undan hugsan-
legri hlutdrægni af hálfu amtmanns, ef það fengi bæn sína
viðvíkjandi þessu embætti uppfyllta. Afstaða Rentukammersins
er bersýnilega sú, að rétt sé að skipa Magnús ekki í embættið,
heldur senda einhvern að utan, eins og gert virðist ráð fyrir í
konungsúrskurðinum frá 8. maí 1752, sem fyrr er nefndur. Ekki
er þó hægt að segja, að Kammerið geri ákveðna tillögu um það,
1 Sbr. bréf félagsins til Rentukammersins, ds. 14. febr. 1756. Rk. 372. 56—57.
Rikisskjalasafn Dana.
68