Skagfirðingabók - 01.01.1982, Síða 76

SKAGFIRÐINGABÓK
fengið miklu meira fé til að koma starfsemi sinni og fram-
kvæmdum í gang en um hafði verið beðið. Jákvætt viðhorf
konungs til Islands er að sjálfsögðu nauðsynleg forsenda fyrir
slíku örlæti.
Ekki lét konungur við þetta sitja. Á næsta ári, 1753, fór Skúli
enn fram á styrk til Nýju innréttinganna og nú er hann stór-
tækari en áður. Nú biður hann um 20.000 ríkisdali.1
Rentukammerið lítur svo á í tillögugerð sinni um þessa beiðni,
að vissulega sé rétt að veita Innréttingunum einhvern styrk, en
svo virðist sem Kammerinu þyki beiðni Skúla alltof há. Nýju
innréttingarnar skulduðu 4000 ríkisdali, sem þær höfðu fengið
að láni hjá konungssjóði, og Rentukammerið telur rétt að veita
Skúla (fyrir hönd Innréttinganna) þessa upphæð sem óaftur-
kræft framlag, en leggur það algerlega í vald konungs, hvort
fyrirtækinu verði veitt hærri upphæð. Niðurstaðan varð sú, að
samkvæmt konungsúrskurði 20. marz 1753 fengu Innrétting-
arnar umrædda skuld gefna eftir, og auk þess var þeim veittur
styrkur í formi gjafar að upphæð 12.000 rd. Samanlagt er framlag
konungs til Innréttinganna þá 16.000 rd. að þessu sinni.2 Af
þessu fé áttu þó 3.000 rd. að ganga til að standa straum af
tilraunum þeim til framfara í landbúnaði, sem um þessar mundir
fóru fram á Islandi sem liður í starfsemi Innréttinganna, og hafði
Skúli farið þess á leit, að þessum útgjöldum yrði létt af Nýju
innréttingunum og í stað þess lagður sérstakur skattur á lands-
menn. Rentukammerið hafði fallizt á þessa tillögu Skúla í til-
lögugerð sinni um málið, en konungur var því andvígur, að
lagður yrði skattur á Islendinga í þessu skyni og úrskurðaði, að
þessi kostnaður skyldi greiddur af fé því, sem hann lagði fram til
Innréttinganna, eins og áður er nefnt.3 Á tveim fyrstu árum
Innréttinganna hafði hann þannig langt fram til þeirra 31.000
rikisdali.
1 Sbr. bænaskrá Skúla til konungs, ds. 27. jan. 1753, nr. 1755.
2 Lovs., III, 157.
3 Sbr. kúrsk. 20. marz 1753, Lovs. III, 156—157.
74